Γράφει ο Δημήτρης Λύκουρας

«Η άγνοιά μας για την ιστορία μάς κάνει να μιλάμε άσχημα για τη δική μας εποχή», Γκυστάβ Φλωμπέρ (1821-1880)

Κάποια στιγμή, θα μάθουν και οι δημοσιογράφοι και όχι μόνο, παλιοί και νεότεροι εκτός από το να χρησιμοποιούν το όμορφο και πλούσιο λεξιλόγιο τους -να γράφουν και ουσιώδεις πράγματα και όχι αόριστες γενικολογίες με όμορφο περιτύλιγμα ,περισσότερο στο να θέλουν να κάνουν μια πασαρέλα λέξεων επιδειξιομανίας παρά να γράφουν ουσιώδη και χρήσιμα πράγματα για τον Ελληνικό αθλητισμό.

 

Πάντα γενικά και αόριστα και πολλοί από αυτούς να γράφουν και να το χαίρονται ρε παιδί μου (αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ μου) ,σαν να αποζητούν την αποτυχία ενός αθλητή η αθλήτριας για να γράψουν την «εξυπνάδα τους», την έντονη καταστροφολογία και τον απόλυτο μηδενισμό , εδώ δεν θα κάτσω άλλο να ασχοληθώ με αυτούς που έτσι έχουν μάθει να σκέφτονται ,γράφουν ,διαβάζουνε ή ακούνε (δικαιωμα τους και σορι δικό τους πρόβλημα)

Στην ομάδα αυτή δεν θα βρείτε πλούσιο λεξιλόγιο ούτε όμορφες εκφράσεις, πιθανόν να υπάρχουν και ορθογραφικά λάθη και σίγουρα κάποια συντακτικά, αλλά το μόνο βέβαιο ότι θα διαβάσατε διαφορετικά πράγματα από αυτά που θα βρείτε στην Ελληνική δημοσιογραφία, που κατά την προσωπική μου άποψη ίσως είναι πιο χρήσιμα γι αυτούς που πραγματικά αγαπάνε και νοιάζονται για τον Ελληνικό στίβο. Το βασικό στο να αναλύσεις κάτι είναι αρχικά να γνωρίζεις την ιστορία του στη προκειμένη περίπτωση την «Ιστορία Ελληνικού στίβου»

Πως τα πάμε σαν χώρα στον στίβο, τα τελευταία χρόνια με βάση την ιστορία μας.

Η Ελλάδα επισήμως και με τη βούλα διανύει με μεγάλη διαφορά την δεύτερη καλύτερη περιοδο της ιστορίας της στον στίβο σε θέμα διακρίσεων (ίσως και την καλύτερη αν το αναλύσουμε με περισσότερο βάθος στη συνέχεια του κειμένου)

Ο λόγος που το αναφέρω αυτό είναι απλός και λιτός δεν χρειάζεται περαιτέρω εξηγήσεις «Η κατάκτηση μεγάλων μεταλλίων» ,δηλαδή ποσά μετάλλια έχουμε καταφέρει να κατακτήσουμε ως χώρα σε κάποια από τις πέντε μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις (ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ αγώνες, Παγκόσμιο ανοιχτού & κλειστού στίβου καθώς και Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ανοιχτού & κλειστού)

Θέλοντας να ξεχωρίσω στατιστικά την καλύτερη περίοδο- δεκαετίατου Ελληνικού στίβου που ως γνωστό είναι η χρονική περίοδος 1995 έως 2005 ,η Ελλάδα κατάφερε να κατακτήσει συνολικά 60 μετάλλια και να συγκεντρώσει 493 βαθμούς αξιολόγησης μεταλλίων (κάθε διοργάνωση διαφορετικό ranking μεταλλίου)

Την χρονική περίοδο αυτή η Ελλάδα βρισκόταν στο καλύτερο βιοτικό επιπεδο -με οικονομική ευημερία και ανάπτυξη (αν και αργότερα τα πληρώσαμε πολύ ακριβά) καθώς και είχαμε δυο μεγάλες διοργανώσεις στην χώρα μας τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 και το Παγκόσμιο πρωτάθλημα του 1997

Η χώρα μας συγκέντρωσε 19 χρυσά 19 ασημένια και 22 χάλκινα μετάλλια (συνολικά 60)

Τώρα παμε σε ένα μεγάλο ερωτηματικό ,το οποίο απλά θα το γράψω ως σχόλιο δεν χρειάζεται να θίξουμε πρόσωπα και καταστάσεις ,αλλά αν κάποιος εκτός της Ελληνικής δημοσιογραφίας διάβαζε η διαβάζει και ξένα μέσα ενημέρωσης (η Ελλάδα ήταν πνιγμένη στη ντόπα ,όχι μόνο στον στίβο αλλά και σε πολλά αλλά δημοφιλή αγωνίσματα που μας απογείωσαν από τα 0 έως 3 μετάλλια που περνάμε σε Ολυμπιακούς αγώνες σε μεγάλα διψήφια νούμερα.

Χαρακτηριστικά θα αναφέρω για τον στίβο που μας ενδιαφέρει ότι από τα 60 μετάλλια που κατακτήσαμε ένα μεγάλο ποσοστό πάνω από 35% κατακτήθηκε από αθλητές μας που κάποτε για κάποιο λόγο απασχόλησαν την WADA -το αναφέρω απλά σαν στατιστικό σχόλιο ,απλά στο να το έχουμε στο μυαλό μας όταν θελουμε να κάνουμε μια αναδρομή αξιολόγηση και κλείνει εδώ αυτή η παρένθεση.

Να σημειώσουμε ότι από το 1896 έως και το 1994 η Ελλάδα σε 98 χρόνια διεθνών διοργανώσεων στίβου είχε κατακτήσει 32 συνολικά μετάλλια εκ των οποίων τα 10 το 1896 στους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας το 1896 !-οπου ελαβαν μερος 14 χώρες και η Ελλάδα είχε μερίδιο το 70,12 % των συνολικών συμμετοχών όποτε ήταν εύλογη αυτή η συγκομιδη μεταλλίων και διακρίσεων .

Μετά τους πρώτους Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 ,η επόμενη χρονική περίοδος που υπάρχει είναι από το 1897 (1900) έως το 1939 -η Ελλάδα κατέκτησε7 μετάλλια εκ των οποίων τα 4 από αυτά από την ιστορικότερη μορφή του Ελληνικού στίβου Κωνσταντίνου ΤΣΙΚΛΗΤΗΡΑ (57,14% των μεταλλίων)

 

1940 έως 1950: Η πρώτη δεκαετία της ανάλυσης είναι μισή καθώς δεν υπήρχαν αθλητικές διοργανώσεις εξαιτίας του Β Παγκόσμιου πολέμου, τη χρονική περίοδο αυτή η Ελλάδα ελαβε μέρος σε δυο μόλις διοργανώσεις τους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου το 1948 και το Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 1946 στο Οσλο.

1951 έως 1961: Η δεύτερη δεκαετία παραμένει δύσκολη για τον Ελληνικό στίβο , αγωνιστήκαμε σε πέντε διοργανώσεις και κερδίσαμε το πρώτο μεταπολεμικό μετάλλιο μας ,μάλιστα στους Ολυμπιακούς αγώνες της Μελβουρνης το 1956 στο άλμα επι κοντω με τον Ρουμπανη.

1962 έως 1972 : Τη δεκαετία αυτή ,έγιναν κάποια σημαντικά βήματα για τον Ελληνικό στίβο ,λάβαμε μέρος σε δέκα διοργανώσεις (διπλάσιες από την προηγούμενη δεκαετία) και κερδίσαμε 4 μετάλλια έναντι του ενός την προηγούμενη δεκαετία.

Βέβαια πρέπει να αναφέρουμε ότι κανένα μετάλλιο από αυτά δεν ήταν Ολυμπιακό μετάλλιο καθώς στις διοργανώσεις του 1964 Τόκιο 1968 Μεξικό και 1972 Μόναχο -αν και υπήρχαν κάποιες ελπίδες δεν τα καταφέραμε σε καμία Ολυμπιακή διοργάνωση να ανέβουμε στο βαθρο.

1973 έως 1983: Μικρό βήμα προόδου ,ανεβάζοντας κατά ένα μετάλλιο την συνολική συγκομιδη μας από τέσσερα σε πέντε μετάλλια .

Για ακόμα μια δεκαετία χωρίς Ολυμπιακό μετάλλιο καθώς στις διοργανώσεις του 1976 και του 1980 σε Μοντρεάλ και Μόσχα πάλι δεν τα καταφέραμε να ανέβουμε σε βαθρο , συνολικά τη χρονική αυτή περίοδο λάβαμε μέρος σε 17 διεθνείς μεγάλες διοργανώσεις!

Η μεγαλύτερη διάκριση μας ήταν τα τρία μετάλλια του ακοντισμού γυναικών από τις Άννα Βερούλη (2 μετάλλια ,χρυσό μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό το πρώτο μας στη διοργάνωση και το χάλκινο στο πρώτο Παγκόσμιο πρωτάθλημα ανοιχτού στίβου -επίσης το πρώτο μας στη διοργάνωση) ενώ η κάτοχος του Παγκόσμιου ρεκόρ και νυν πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό του 1982 στην Αθήνα .

1984 -1994: Στασιμότητα σε συνολικό αριθμό μεταλλίων ,μόλις πέντε σε 22 διεθνείς διοργανώσεις!!

Αλλά είχαμε ίσως το μεγαλύτερο ή ένα από τα μεγαλύτερα μετάλλιαόλων των εποχών για τον Ελληνικό στίβο!

Η Βούλα ΠΑΤΟΥΛΙΔΟΥ το 1992 στη Βαρκελώνη θα γίνει η πρώτη ΧΡΥΣΗ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ και θα κερδίσει το πρώτο χρυσό ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ μετάλλιο για την Ελλάδα μετά από 80 χρόνια (Τελευταίο χρυσό μετάλλιο το 1912 ο Κωνσταντίνος Τσικλητηρας) και το πρώτο Ολυμπιακό μετάλλιο μας στο στίβο ανεξαρτήτως χρώματος μετά από 36 χρόνια (Τελευταίο Ολυμπιακό μετάλλιο μας το 1956 του Γεωργίου Ρουμπανη στο άλμα επι κοντω)

1995-2005: Η εκτόξευση του Ελληνικού στίβου -ήταν πραγματικά ανεξήγητη κατά πολλούς αλλά ήταν γεγονός.

Η μικρή Ελλαδα έγινε τεράστια, σε 22 διοργανώσεις κερδίσαμε 60 μετάλλια (2,72 ανα διοργάνωση)

Ενώ το μεγάλο άλμα έγινε στα Ολυμπιακά μετάλλια που από τα δυο Ολυμπιακά μετάλλια (από το 1920 έως 1992 σε 72 έτη)η Ελλάδα σε 3 Ολυμπιακούς αγώνες κέρδισε 10 Ολυμπιακά μετάλλια (1996 Άτλαντα -2000 Σίδνεϊ και 2004 Αθήνα)

10/60 ήταν Ολυμπιακά μετάλλια 16,67%

Όπως ανέφερα βέβαια και παραπάνω ήταν η καλύτερη περίοδος της χώρας μας σε όλους τους τομείς και μεγάλα ισχυρά κίνητρα καθώς και δυο μεγάλες διοργανώσεις στην χώρα μας.

2006 έως 2016: Η απόλυτη βουτιά του Ελληνικού στίβου, σε σχέση με την προηγούμενη δεκαετία κερδίσαμε μόλις 17 μετάλλια σε 23 διεθνείς διοργανώσεις (0,73 ανα διοργάνωση)

Ενώ τα Ολυμπιακά μετάλλια μας από δέκα της προηγούμενης δεκαετίας έγιναν μόλις 1 από την Κατερίνα ΣΤΕΦΑΝΙΔΗ το 2016 στο ΡΙΟ στο άλμα επι κοντω ,στο Πεκίνο το 2008 και στο Λονδίνο το 2012 δεν καταφέραμε να ανέβουμε στο βαθρο .

Πρέπει να αναφέρουμε ότι από το 2010 έως το 2016 η Ελλάδα ήταν σε δεινή οικονομική κατάσταση (πολιτική αστάθεια ,μνημόνια κα) που σαφέστατα επηρέασαν τον Ελληνικό αθλητισμό! (Όχι μόνο τον στίβο)

2017 έως 2027 : Η τωρινή μας κατάσταση θαρρώ πως παρόλο τα μεγάλα προβλήματα που υπήρχουν κυρίως σε υποδομές (στάδια) ,τις μεγάλες περικοπές που τα έτη των μνημονίων ήρθαν και έμειναν στον Ελληνικό αθλητισμό (περικοπές επιδοτήσεων) καθώς και την μεγάλη διετή παγκόσμια κρίση του Covid 19

Ο Ελληνικός στίβος με κάποιο μαγικό τρόπο βρήκε ξανά μέσα από μεγάλες δυσκολίες το δρόμο των μεγάλων επιτυχιών!

Η Ελλάδα των χιλίων προβλημάτων σε 16 διεθνείς διοργανώσεις έως σήμερα (2017 έως 2024) έχει καταφέρει να κατακτήσει συνολικά 37 μετάλλια (2,31 μετάλλια ανα διοργάνωση) -τη ΧΡΥΣΗ περίοδος του Ελληνικού στίβου το ποσοστό μας ήταν σε 2,72 ανα διοργάνωση! Υπολείπονται ακόμα τρία έτη για την ολοκλήρωση της δεκαετίας 2025-2026 & 2027 -δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε να φτάσουμε ή να περάσουμε τα 60 της χρυσής δεκαετίας αλλά το μόνο βέβαιο είναι ότι θα ξεπεράσουμε με μεγάλη διαφορά τα περισσότερα χρυσά μετάλλια καθώς ήδη μετράμε 18 χρυσά έναντι 19 χρυσών τη περίοδο 1995 έως 2005

Η δεκαετία αυτή έχει την υπογραφή του Miltos Tentóglou ο οποίος είναι ο βασικός υπαίτιος της θεαματικής ανόδου του Ελληνικού στίβου, ένας αθλητής κόσμημα που οι επιτυχίες του θέλω να ελπίζω να βοηθήσουν και την περαιτέρω ανάπτυξη του Ελληνικού στίβου.

Τη χρονική περίοδο 2017 έως 2027 σε δυο Ολυμπιακούς αγώνες η Ελλάδα κέρδισε 3 μετάλλια (1,5 ανα διοργάνωση εκ των οποίων τα 2/3 χρυσά)

 

Ενώ καθοριστική ήταν η συνδρομή της Κατερίνας ΣΤΕΦΑΝΙΔΗ η οποία ήταν ο συνδετικός κρίκος των δυο τελευταίων δεκαετιών στον Ελληνικό στίβο κερδίζοντας συνολικά 12 μετάλλια από τα συνολικά 54 (2006 έως 2024) 12/54 (22,22%)

Αριθμητικά λοιπόν η περίοδος 2017 έως 2027 θα είναι στη χειρότερη των περιπτώσεων η δεύτερη καλύτερη δεκαετία του Ελληνικού στίβου πολύ κοντά στη ΧΡΥΣΗ περίοδος 1995 έως 2005 και να κάνουμε την αξιολόγηση με βάση τη λάμψη των μεταλλίων (δηλαδή περισσότερα χρυσά κλπ) θα είναι η ΚΟΡΥΦΑΙΑ δεκαετία από θέμα ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ!

Πέραν όλων των παραπάνω πρέπει να σημειώσουμε ότι ο ανταγωνισμός και η ανάπτυξη του Παγκόσμιου στίβου στο σήμερα είναι πολύ μεγαλύτερος από τις προηγούμενες δεκαετίες ,μπήκαν στο Παγκόσμιο χάρτη πολλές νέες δυνάμεις καθώς και πολλαπλάσιες μεταγραφές έναντι των παρελθόντων ετών που σίγουρα επηρεάζουν την κατανομή των μεταλλιων (πχ Τριπλουν ανδρων στους Ολυμπιακους στο Πάρισι ,οι τρεις πρώτοι αθλητές Κουβανικής υπηκοότητας εκπροσωπώντας διαφορετικά έθνη-κανένας από τους τρεις την Κούβα), πάντα υπήρχαν «μεταγραφές τέτοιου τύπου»

Επειδή πολύς λόγος έγινε και γίνεται τελευταία περί αποτελεσματικότητας της Ελληνικής ομάδας στίβου από «δημοσιογράφους περιορισμένης κριτικής σκέψης» είτε για πολιτικούς λόγους είτε λόγω αμάθειας, εδω απαντάμε με αριθμούς και επειδή πολύ από δαύτους εχουν πείσει πολλούς ότι «οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια» θα σας απαντήσω ότι οι αριθμοί είναι η μόνη αλήθεια -οι λέξεις & ο γραπτός λόγος (κολακείες ή κατηγορίες) έχουν την ιδιότητα να παραποιούν την πραγματικότητα.

Έναντι οποιασδήποτε παλιότερης δεκαετίας η Ελληνική ομάδα στίβου της περιόδου 2017 έως 2024 είναι η αποτελεσματικότερη όλων των εποχων! Για παράδειγμα την ΧΡΥΣΗ εποχή 1995 έως 2005 -που το βάθος του Ελληνικού στίβουήταν σαφώς ανώτερο και βαθύτερο έναντι του σήμερα στα περισσότερα ατομικα αγωνίσματα -η αποτελεσματικότητα μεγάλης διάκρισης (μεταλλίου) δεν ήταν εύκολη υπόθεση και υπάρχουν πολλά μεγάλα παραδείγματα εκείνης της περιόδου που κέρδισαν ελάχιστα σε σχέση με τις δυνατότητες τους ή είχαν πολύ μικρή διάρκεια (φωτοβολίδες) έναντι του σήμερα που ο Ελληνικός στίβος με πολύ μικρότερο βάθος έχει την υψηλότερη αποτελεσματικότητα όλων των εποχών στην ιστορία του!

Κλείνοντας όπως έλεγε κάποτε και ο Πυθαγορας «τα πάντα είναι αριθμοί»

Αξιολόγηση μεταλλίων:

▪️(Gold Silver Bronze)▪️

Olympic Games 20 15 10

World ch.             15 10 7

Europ. Ch.             10 8 6

World ch (i)       8 6 4

Euro. ch. (i)       5 3 1

▪️1η στήλη: Χρονική περίοδος

▪️2η στήλη: Χρυσά μετάλλια

▪️3η στήλη: Ασημένια μετάλλια

▪️4η στήλη: Χάλκινα μετάλλια

▪️5η στήλη: Συνολικά μετάλλια

▪️6η στήλη: βαθμοί μεταλλίων

(σύμφωνα με το παραπάνω πίνακα αξιολόγησης μεταλλίων)

▪️7η στήλη: % Ποσοστό βαθμών ανα δεκαετία σε σχέση με το σύνολο της ιστορίας μας (δείκτης μεριδίου επιτυχίας στην ιστορία του Ελληνικου στίβου)