Την μοναδική εμπειρία της συμμετοχής σε μία Παραολυμπιάδα θα έχει την ευκαιρία να ζήσει ο Νάσος Γκαβέλας, ο οποίος θα αγωνιστεί στα 100μ. με συνοδό τον ο Σωτήρη Γκαραγκάνη την 1^η του Σεπτέμβρη. Την ίδια μέρα θα γίνουν και τα ημιτελικά, ενώ ο τελικός έχει προγραμματιστεί για την επόμενη μέρα.

Ο νεαρός αθλητής ταξίδεψε στο Τόκιο έχοντας στα πόδια του το Ευρωπαϊκό και αρκετή πίστη στον ίδιο και τον συνοδό του. «Πρώτα απ’ όλα θέλουμε να φθάσουμε εκεί υγιείς και στη συνέχεια να μπούμε σε ένα τελικό και γιατί όχι να πάρουμε ένα μετάλλιο. Πιστεύω ότι μπορούμε», εξομολογείται στο επίσημο σάιτ της ΕΑΟΜ ΑμεΑ και εξηγεί τον τρόπο που μπήκε στη ζωή του ο αθλητισμός. «Μου άρεσε ο αθλητισμός και από μικρός δοκίμαζα διάφορα αθλήματα. Η αναπηρία μου στην όραση παρουσιάστηκε στα 10 μου έτη. Με τον στίβο ξεκίνησα στα 15 μου περίπου».

Από τότε αφιερώθηκε στα 100μ. και τώρα είναι έτοιμος για τη συμμετοχή του στο κορυφαίο αθλητικό γεγονός. «Έγιναν φέτος αγώνες που με βοήθησαν να ανέβω στην παγκόσμια κατάταξη. Οι επιδόσεις μου με έχουν φέρει στην πρώτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης για το 2020 και το 2021, ενώ το 2019 βρισκόμουν στην δεύτερη θέση. Αυτό βοήθησε στο να πάρω την πρόκριση».

Στο Τόκιο ο ανταγωνισμός αναμένεται μεγάλος και το ξέρει, όμως έχει πίστη στον εαυτό του. «Αναμένεται πως ο ανταγωνισμός θα είναι μεγάλος. Έχουμε αθλητές πολύ δυνατούς. Ορισμένους τους γνωρίζουμε. Έχω αγωνιστεί με κάποιους απ’ αυτούς. Πολλοί δεν έχουν λάβει μέρος σε αγώνες τελευταία. Οι τελευταίοι τους αγώνες ήταν το 2019».

Με τον συνοδό του, τον Σωτήρη Γκαραγκάνη προπονούνται σχεδόν ένα χρόνο μαζί, όμως έχουν ταιριάξει και τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά. Μιλώντας για το συνοδό του ο Νάσος Γκαβέλας τονίζει: «Προπονούμαστε μαζί από τον Σεπτέμβρη του 2020. Έχουμε μια πολύ καλή σχέση. Γνωριζόμαστε όμως πολλά χρόνια. Είμαστε πολύ χαρούμενοι! Προχωράμε μαζί, προπονούμαστε μαζί, εργαζόμαστε για το καλύτερο! Ο συνοδός σου είναι απαραίτητο να έχει τον ίδιο σωματότυπο με σένα. Είναι 100% απαραίτητο. Δεν μπορεί ο συνοδός σου να είναι ψηλός και εσύ να είσαι κοντός. Υπάρχουν αθλητές που πολλές φορές δε δέχονται να βοηθήσουν, έχει κλειστό μυαλό ο κόσμος».

Για να μπορέσει ένα άτομο με πρόβλημα όρασης να αποδώσει στα δρομικά αγωνίσματα του στίβου πρέπει να υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις όσον αφορά στον συνοδό του. όπως εξηγεί ο Νάσος Γκαβέλας, «ο συνοδός πρέπει να έχει καλύτερες επιδόσεις από εσένα, ώστε να μην σε καθυστερεί στον αγώνα. Πρέπει να έχετε άριστο συντονισμό, να κινήστε σαν ένα σώμα. Πρέπει να συντονιστεί ο διασκελισμός, η κίνηση των χεριών και όχι μόνο. Δουλεύουμε σκληρά στην προπόνηση. Δενόμαστε με ένα σχοινάκι, που εγώ δένω στα 3 δάχτυλα της δεξιάς μου παλάμης και ο Σωτήρης στην αριστερή του παλάμη. Στον βατήρα τοποθετούμε μπροστά το αντίθετο πόδι ώστε η κίνηση των χεριών μας να πετύχουμε να είναι κοινή και ταυτόχρονη. Πρέπει όλη η κούρσα να είναι συντονισμένη. Το δουλεύουμε πάρα πολύ στην προπόνηση. Πρέπει ο διασκελισμός και όλη η κίνηση του σώματος να είναι συγχρονισμένη», καταλήγει...

Σωτήρης Γκαραγκάνης: «Ο ένας βοηθάει τον άλλο»

Ο Σωτήρης Γκαραγκάνηςείναι κυριολεκτικά δεμένος με τον Νάσο Γκαβέλακαθώς τον συνοδεύει στους αγώνες του. μιλώντας γι’ αυτή τη συνεργασία τονίζει στο επίσημο σάιτ της ΕΑΟΜ ΑμεΑ ότι «από το 2017 γίναμε φίλοι με το Νάσο. Τον περασμένο Οκτώβρη μου τηλεφώνησε και μου ζήτησε να είμαι ο συνοδός- αθλητής του. Ήθελα πολύ να τον βοηθήσω! Επίσης και αυτός ήθελε να βοηθήσει εμένα, γιατί έχω κερδίσει πολλά από αυτήν την συνεργασία! Συναντηθήκαμε μαζί με τους δυο προπονητές μας, τα βρήκαμε και ξεκινήσαμε. Η χρονιά που έγινα σπρίντερ, το 2017, ήταν η χρονιά που γνώρισα τον Νάσο. Δεν είχα καμιά πείρα από αυτό. Είχα δει στον Άγιο Δημήτριο μια κοπέλα που έκανε με ένα σύνοδο αλλά δεν ήξερα τίποτα άλλο. Δεν είχα καμία πείρα. Δεν ήξερα τι γινόταν».

Ο Στίβος μπήκε στη ζωή του ΣωτήρηΓκραγκάνη από πολύ μικρή ηλικία. «Στίβο ξεκίνησα από παιδάκι, όταν πήγαινα στην δευτέρα Δημοτικού. Δοκίμασα πολλά αθλήματα. 5 χρόνια στο άλμα εις μήκος πέτυχα πρώτες θέσεις στο πανελλήνιο πρωτάθλημα, σε διεθνείς διοργανώσεις, στην γυμνασιάδα. Στο παγκόσμιο πρωτάθλημα σχολικών αγώνων πέτυχα την 6η θέση. Στην Γ΄Λυκείου δοκίμασα τους δρόμους ταχύτητας. Πέτυχα 10,70 στα 100 μ. συμμετείχα στην σκυταλοδρομία 4Χ100 στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα στην Ιταλία όπου πετύχαμε να κάνουμε πανελλήνιο ρεκόρ εφήβων με χρόνο 40,40, και την 6η θέση. Το ατομικό μου ρεκόρ στα 100 μ. είναι 10.43. Δεν ξέρω για τον καθένα τι είναι επιτυχία. Έχω συμμετάσχει σε 4 πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα και σε 1 παγκόσμιο, σε αρκετά βαλκανικά, όπου έχω λάβει και ορισμένα μετάλλια. Και στο μήκος και σαν σπρίντερ, και στα 100μ και στα 200μ και στα 60μ. Είμαι μέλος της Εθνικής ανδρών όπου πήγα στο ΜπρούνοΖάουλι, το 2019. Πήγα στη Κ20 το 2018. Πριν από τον στίβο έκανα κολύμβηση ήμουνα όμως γρήγορο παιδάκι. Και μου είπαν αρκετοί να κάνω στίβο. Πλέον είμαι και ο συνοδός – αθλητής του Νάσου Γκαβέλα.»

Πως αποφάσισε όμως να γίνει συνοδός σε ένα τυφλό αθλητή; «Το ότι μοιάζουμε παίζει σημαντικό ρόλο στην προπόνηση. Πετυχαίνουμε μια αρμονική κίνηση. Ωστόσο σημαντικότερο θεωρώ πως είναι το γεγονός του ότι ταιριάξαμε σαν χαρακτήρες. Το ότι είμασταν ήδη φίλοι, το ότι ο ένας καταλαβαίνει τον άλλο χωρίς να χρειαστεί να πούμε πολλά πράγματα, είναι το σημαντικότερο σε αυτήν την συνεργασία! Το ότι σεβόμαστε ο ένας τον άλλοείναι το κλειδί. Μετά έρχεται και το τεχνικό κομμάτι, όπου πράγματι μας βοηθά και το σώμα μας, οι προπονητές. Αλλά αυτό είναι κάτι άλλο. Είμαστε φίλοι, κάνουμε παρέα. Πρέπει να ξέρει ο ένας τον άλλο».

Πως αισθάνεται όμως για την πρώτη του συμμετοχή σε μία Παραολυμπιάδα; «Νιώθω λίγο περίεργα γιατί αρχίζοντας η σεζόν δεν είχα γίνειακόμη η συνεργασία. Λιγάκι αγχωμένος, αλλά το καλό το άγχος. Αν κάνουμε την ίδια επίδοση που κάναμε στο Ευρωπαϊκό που έχουμε το ρεκόρ τότε θα είμαστε μέσα στα μετάλλια. Μάλιστα μπορούμε να κάνουμε καλύτερη επίδοση. Ήταν η δεύτερη κούρσα που κάναμε σαν συναθλητές. Θέλω να πιστεύω ότι μπορούμε να δώσουμε και άλλο. Από την προπόνηση που κάνουμε βγαίνουν οι χρόνοι. Δεν λέμε θα κάνουμε, λέμε κάνουμε».

Και ο ίδιος όπως ομολογεί κέρδισε πολλά από αυτή τη συνεργασία. «Με βοήθησε και μένα. Και ψυχολογικά», εξηγεί, ενώ καταλήγοντας τονίζει: «Θέλω να πω ότι οι άνθρωποι με αναπηρία δεν διαφέρουν σε κάτι. Είτε στο αθλητικό κομμάτι είτε γενικότερα κάνουν ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια ώστε να επιβιώσουν σε αυτόν τον κόσμο. Η επαφή μου με τους ανθρώπους με αναπηρία με έχει κάνει να τρέφω ακόμη μεγαλύτερο σεβασμό απέναντί τους. Έχουμε να μάθουμε πάρα πολλά πράγματα από αυτούς τους ανθρώπους. Είναι πιο δυνατοί! Αντιμετωπίζουν με τέτοιο τρόπο την ζωή, ώστε την αναπηρία τους την κάνουν να φαίνεται σαν κάτι απλό! Εκεί συνειδητοποιείς ότι καμιά φορά είσαι αχάριστος όταν γκρινιάζεις για μικρά πράγματα. Πρέπει όλοι μας πρώτον να σεβόμαστε τους ανθρώπους με αναπηρία και να μην τους απομακρύνουμε από την ζωή, την παρέα μας, την καθημερινότητά μας και δεύτερον να συνειδητοποιήσουμε πως έχουμε πολύ περισσότερα να πάρουμε, να μάθουμε από αυτούς τους ανθρώπους, παρά να τους δώσουμε».