Η Ανθή Λιάγκου ετοιμάζεται να πάρει μέρος στη δεύτερη Παραολυμπιάδα της με στόχο να ξεπεράσει τον εαυτό της και πετύχει το ακατόρθωτο όπως τονίζει στο επίσημο σάιτ της ΕΑΟΜ ΑμεΑ.

Η Ελληνίδα σφαιροβόλος θα μπει στη μάχη του αγωνίσματός της στις 2 Σεπτεμβρίου γνωρίζοντας τις δυνατότητές της και τον κόπο που έκανε για να βρεθεί στο Τόκιο.

Όπως επισημαίνει, «αυτοί οι Παραολυμπιακοί είναι οι δεύτεροι που θα πάω. Οι πρώτοι ήταν στο Ρίο. Αρχικά αισθάνομαι πάρα πολύ χαρούμενη και ευγνώμων γιατί για να σας πω την αλήθεια δεν το περίμενα. Έβαλαν τρία-τέσσερα κορίτσια στη κατηγορία και εμείς που ήμασταν πάντοτε σε τρίτη-τέταρτη θέση φθάσαμε να είμαστε στην όγδοη. Το γεγονός ότι αναβλήθηκαν οι αγώνες για ένα χρόνο με ευνόησε γιατί μπόρεσα να προπονηθώ περισσότερο και να πιάσω τα όρια, τα όποια είχαν ανέβει κι έτσι είμαι μέσα στην αποστολή για το Τόκιο».

Από τη στιγμή που ο στόχος της συμμετοχής επετεύχθη η Ανθή Λιάγκου βάζει πλέον πιο υψηλούς στόχους. «Από την στιγμή που πέτυχα να μια μέσα στην αποστολή και να πάω στους Παραολυμπιακούς, ο στόχος είναι το μετάλλιο. Εννοείται αυτό. Στόχος μου είναι το μετάλλιο. Πάμε δυνατά. Δυναμικά θα πάμε στους αγώνες και θα κάνουμε το ακατόρθωτο δυνατό!», τονίζει όλο αισιοδοξία.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η ενασχόλησή της με την σφαιροβολία ήρθε λίγο ανορθόδοξα, όμως πλέον αποτελεί την καθημερινότητά της. Όπως επισημαίνει, «όταν ξεκίνησα τον αθλητισμό δεν ήξερα ότι υπάρχει καν αθλητισμός για άτομα με κινητικά προβλήματα. Εμένα όλοι μου οι συγγενείς ήταν αρτιμελείς. Δεν υπήρχε καν στα Γιάννενα αθλητισμός για κινητικά αναπήρους. Ξεκίνησα δειλά- δειλά το 2008. Το 2009 ασχολήθηκα με το μπότσια. Εκεί είδα την δύναμη μου και είπα να πάω στο στίβο. Τον πρωταθλητισμό τον ξεκίνησα το 2014. Είδα ότι τα καταφέρνω. Έχω και στο ακόντιο και στοδίσκο συμμετοχές, αλλά όταν είναι να πιάσω τα όρια για τους αγώνες κάνω σφαίρα. Από το 2014 είμαι μέσα σε Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και έχω αρκετές διακρίσεις».

Ο δρόμος του πρωταθλητισμού, όμως δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Έτσι και για την Ανθή Λιάγκου υπήρξαν στιγμές που ήθελε να τα παρατήσει. «Να σας πω την αλήθεια το 2018 με 2019 που εμφανίστηκαν τα άλλα τα κορίτσια είπα να σταματήσω. Μετά είπα όχι… Είχα και τον προπονητή μου τον Σταύρο Στραγάλη, ο οποίος από την πρώτη στιγμή είναι μαζί μου και μου είπε “όχι μπορείς. Δεν υπάρχει δεν μπορώ υπάρχει δε θέλω”. Έτσι όταν πάω να τα παρατήσω θυμάμαι αυτή την φράση. Τα 12 – 13 χρόνια που αθλούμαι μαζί του έχω πετύχει τόσα χάρη στην δουλειά του! Αυτός με ανέδειξε! Σίγουρα ο αθλητής δίνει όλο τον εαυτό του. Αλλά, αν δεν έχει την υποστήριξη από τον σωστό προπονητή, να του δείξει τα χνάρια, να τον στηρίζει εκεί που απογοητεύεται, που στεναχωριέται, αν δεν είναι ο προπονητής από πίσω να σου πει ότι μπορείς να το κάνεις, να σου πει ότι πιστεύει σε εσένα περισσότερο από ότι πιστεύεις εσύ στον εαυτό σου, τότε δεν μπορείς να προχωρήσεις. Δίνει την δύναμη! Αυτό το κάνει ο Σταύρος με τον καλύτερο τρόπο! Αποδεικνύεται άλλωστε από τα τόσα χρόνια που είμαστε μαζί και προχωράμε!».

Η Γιαννιώτισσα πρωταθλήτρια στάθηκε και στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στην προετοιμασία της καθώς όπως εξηγεί «δυσκολίες εδώ στα Γιάννενα που είμαι υπάρχουν. Ψάχνω με τον προπονητή μου να βρούμε χώρο να κάνουμε προπόνηση. Τώρα μου υποσχέθηκε η Περιφέρεια των Ιωαννίνων ότι θα μου βρούνε κάτι να κάνω προπόνηση».