Αντίστροφα μετρά η Ειρήνη Βασιλείου για τον πρώτο αγώνα της χρονιάς καθώς το προσεχές Σάββατο 30/01 θα πάρει μέρος στο μίτινγκ της Βιέννης με στόχο μία δυναμική επιστροφή στη δράση μετά από αρκετούς μήνες αδράνειας λόγω της καραντίνας που «πάγωσε» κάθε αθλητική δραστηριότητα.

 Η ηρακλειώτισσα πρωταθλήτρια των 400μ. όλους αυτούς τους μήνες δουλεύει σε εντατικούς ρυθμούς με μοναδικό στόχο να πιάσει το όριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο που αποτελεί και το μεγάλο στοίχημα για την ίδια.

Η πανδημία του Covid 19 έκανε άνω κάτω την περυσινή αγωνιστική χρονιά με αποτέλεσμα όλοι οι πρωταθλητές να αναγκαστούν να αναπροσαρμόσουν τα σχέδιά τους και να επαναπροσδιορίσουν τους στόχους τους. Η Ολυμπιακή χρονιά μεταφέρθηκε για ένα χρόνο μετά και η απογοήτευση ήταν μεγάλη. « Πέρυσι ουσιαστικά με την καραντίνα δεν ξέραμε πότε θα τρέξουμε και εάν θα τρέξουμε και ήταν πολύ δύσκολο να το διαχειριστούμε», εξομολογείται στο «runbeat.gr» η Ειρήνη Βασιλείου και εξηγεί: «Εγώ προσωπικά δεν ήξερα εάν θα πρέπει να κόψω μέρος της προπόνησης, να συνεχίσω κανονικά, πότε θα πρέπει να φορμαριστώ για τον αγώνα. Επειδή δεν είχαμε κάποιο συγκεκριμένο στόχο κάναμε κάποιου τύπου προπόνηση με σκοπό να συντηρήσουμε το κορμί μου, όμως αυτό δεν πέτυχε. Το είδα στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα που έγινε τον Αύγουστο και δεν ήμουν καλά. Το σώμα μου είχε κουραστεί από την προπόνηση που είχα ακολουθήσει οπότε δεν είχε πετύχει το… πείραμα που είχαμε ακολουθήσει με την προετοιμασία μου. Αλλά πιστεύω ότι αυτό έγινε για κάποιο λόγο, δηλαδή μέσα από αυτή τη διαφορετική προπόνηση που κάναμε μάθαμε κάποια πράγματα. Τι πρέπει να κάνουμε και τι όχι, δηλαδή τι θέλει το σώμα μου. Οπότε πιστεύω αυτό μας βοήθησε γι’ αυτή τη χρονιά και το τι θα πρέπει να προσέξουμε περισσότερο».

-Πόσο σοκαριστικό ήταν όταν συνειδητοποίησες ότι οι μεγάλοι αγώνες και κυρίως η Ολυμπιάδα αναβάλλονται;

«Εγώ το πρώτο σοκ το έπαθα ακριβώς ένα χρόνο πριν όταν έμαθα ότι θα ακυρωθεί το Παγκόσμιο κλειστού στίβου γιατί για μένα αυτό ήταν ο πρώτος μου στόχος. Εκεί ένιωσα σα να μου καταστράφηκε ένα όνειρο. Λέω τι θα πρέπει να κάνω. Μετά βλέπαμε ότι το θέμα με τον Κορονοϊό έπαιρνε διαστάσεις και ακυρώνονταν ο ένας αγώνας μετά τον άλλο. Η αναβολή των Ολυμπιακών Αγώνων ήρθε σαν επακόλουθο και η αλήθεια είναι ότι στεναχωρήθηκα πάρα πολύ λειτουργώντας με το συναίσθημα. Στη συνέχεια όμως μπαίνει η λογική στο προσκήνιο και συνειδητοποιείς ότι πάνω από όλα είναι η υγεία. Έτσι κάνεις πίσω και βάζεις τα δυνατά σου για να παλέψεις άλλη μία χρονιά. Εγώ δηλαδή αυτό έκανα».

-Είπες ότι η περυσινή χρονιά ήταν διδακτική για εσένα. Τι έχεις αλλάξει λοιπόν στην προπόνησή σου ώστε να είσαι σε φόρμα φέτος;

«Δεν είμαι πλέον στην πρώτη νιότη. Το σώμα μου βλέπω ότι ανταποκρίνεται διαφορετικά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Φέτος αλλάξαμε αναγκαστικά κάποια πράγματα στην προπόνηση. Υπό άλλες συνθήκες αυτό το διάστημα θα ήμασταν σε πιο θερμές χώρες. Τα τελευταία χρόνια πηγαίναμε στη Νότια Αφρική ή θα ήμασταν σε κάποιο κλειστό στίβο όπως κάναμε τις προηγούμενες χρονιές που πήγαμε στη Βιέννη και στο Βελιγράδι. Φέτος αναγκαστικά μείναμε εδώ λόγω του κορονοϊού και είχαμε να αντιμετωπίσουμε χαμηλότερες θερμοκρασίες σε σχέση με την Αφρική. Το σώμα αντιδρά διαφορετικά στις χαμηλές θερμοκρασίες κι έτσι έπρεπε να κάνουμε διαφορετικά πράγματα στην προπόνηση. Τώρα που ξεκινούν οι αγώνες θα δούμε τα αποτελέσματα της δουλειάς μας».

-Τι περιμένεις στον πρώτο σου αγώνα το ερχόμενο Σάββατο στη Βιέννη;

«Δεν ξέρω. Από άποψη χρόνου είμαι καλά και μακάρι η δουλειά που έχω κάνει στην προπόνηση να φανεί. Φυσικά δεν μπορείς να το δείξεις από στον πρώτο αγώνα. Το κορμί μου ακόμα δεν έχει χαλαρώσει τελείως γιατί θέλω να είμαι ουσιαστικά έτοιμη στις 5 Μαρτίου που είναι το Πανευρωπαϊκό κλειστού στίβου».

-Έχεις πιάσει το Όριο για το Ευρωπαϊκό;

«Ναι το έχω πιάσει. Στη Βιέννη δεν είναι ένας αγώνας που είναι υψηλά στο ranking δε θα μου δώσει βαθμούς, πάω για μένα για να δω σε τι κατάσταση είμαι και για να πάρω το βάπτισμα του πυρός ενόψει της συνέχειας. Θα τρέξω μόνο 400μ. καθώς με δέχτηκαν στο μίτινγκ της Οστράβα, οπότε θα τρέξω και στις 3 Φεβρουαρίου στην Τσεχία».

-Έχεις κλείσει άλλους αγώνες πριν το Πανελλήνιο;

«Δε θα πάρω μέρος σε άλλους αγώνες πριν το Πανελλήνιο. Υπάρχει μία ημερίδα του ΣΕΓΑΣ στις 7 Φεβρουαρίου, όμως είναι πολύ κοντά με τον αγώνα στην Οστράβα οπότε δε θα πάω. Θα πάρω μέρος στο Πανελλήνιο στις 12 Φεβρουαρίου και μετά θα δουλέψω στην προπόνηση για να είμαι έτοιμη στο Πανευρωπαϊκό στις 5 Μαρτίου».

-Υποθέτω ότι είναι λίγο δύσκολο για σένα και από την άποψη ότι ο προπονητής σου ο κ. Άρης Βισκαδουράκης έχει ανακοινώσει την αποχώρησή του ως προπονητής. Σε παρακολουθεί βέβαια, αλλά όχι σε καθημερινή βάση πια.

«Με τον κ. Άρη έχουμε συχνή επικοινωνία, δεν είναι κάτι που με έχει επηρεάσει. Πάντα η προπόνησή μου γίνεται με επίβλεψη. Ξέρω ότι είναι δίπλα μου και πιο πολύ ο κ. Άρης είναι ένας άνθρωπος που με βοηθάει νοητικά θα έλεγα. Δε με έχει επηρεάσει καθόλου αυτό».

-Όσον αφορά στο μεγάλο σου στόχο: την Ολυμπιάδα και το γεγονός ότι ακούγονται πολλά για το εάν θα γίνει ή δε θα γίνει σε επηρεάζει καθόλου;

«Έχω πάψει να σκέφτομαι εάν θα γίνουν ή δε θα γίνουν γιατί στο τέλος θα τρελαθούμε όλοι. Εγώ αυτό που έχω να κάνω είναι να προετοιμάζομαι κάθε μέρα καθώς έχω θέσει ένα στόχο. Ξυπνάω κάθε μέρα με αυτό το στόχο, οπότε δε μπορώ να σκέφτομαι κάθε μέρα εάν θα γίνουν ή δε θα γίνουν. Πρέπει να γίνομαι καλύτερη για να πετύχω το στόχο μου».

-Εσύ το σώμα σου το νιώθεις έτοιμο για τους μεγάλους αγώνες που έρχονται;

«Θα έλεγα ότι αυτό το βρίσκεις κούρσα με την κούρσα. Θέλεις αγώνες για να βρεις τα πατήματά σου. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι 100% έτοιμη αλλά πιστεύω ότι μέρα με τη μέρα που το σώμα θα ξεκουράζεται και θα τρέξω και σε κάποιες κούρσες θα πάρω την απαιτούμενη ώθηση για το Πανευρωπαϊκό».

Η Ειρήνη Βασιλείου συνομιλεί με τη δημοσιογράφο του Runbeat Νίκη Μηλιαράκη

-Για τους Ολυμπιακούς Αγώνες το όριο έχει επιτευχθεί;

«Το όριο είναι 51.35 εγώ δε το έχω πιάσει ακόμα γιατί το ρεκόρ μου είναι 51.75. Βέβαιαμπορείς να πας στους Ολυμπιακούς Αγώνες και με ranking. Προς το παρόν είμαι μέσα στην κατάταξη, όμως δεν το κοιτάω αυτό. Εγώ θέλω να πιάσω το όριο για να είμαι 100% σίγουρη».

-Αυτό σημαίνει ότι βλέπεις ότι έχεις τις δυνατότητες για το όριο

«Εάν δεν είχα τις δυνατότητες δε θα το πάλευα. Είναι πάρα πολύ δύσκολο το όριο. Είναι η 1^η φορά που στους Ολυμπιακούς αγώνες έχουν βάλει τόσο αυστηρά όρια σε όλα τα αγωνίσματα».

-Αισθάνεσαι λίγο ότι στο χρωστάει η τύχη το να πας σε μία Ολυμπιάδα και να το χαρείς καθώς στην προηγούμενη μία ημέρα πριν φύγεις για το Ρίο τραυματίστηκες σοβαρά;

«Στους προηγούμενους Ολυμπιακούς εννοείται ότι χάρηκα που έπιασα το όριο, αλλά η ατυχία μου χτύπησε την τελευταία στιγμή την πόρτα και ενώ ήμουν πολύ καλά αγωνιστικά. Οπότε πιστεύω ότι πρέπει να πάω στους Ολυμπιακούς Αγώνες και να είμαι υγιής. Πιστεύω ότι για να πετύχεις κάτι πρέπει να το έχεις πιστέψεις μέσα σου και να το φαντάζεσαι, να το οραματίζεσαι για να φτάσεις εκεί».

-Έχεις σκεφτεί και το μετά;

«Κάποια στιγμή όλοι μας σταματάμε. Έχω πει ότι μετά τους Ολυμπιακούς θα σταματήσω τον πρωταθλητισμό δε θα σταματήσω να αθλούμαι για εμένα όμως. Προς το παρόν δε θέλω να το βάλω στο μυαλό μου. Εγώ μέρα- νύχτα ξυπνάω και αναπνέω γι αυτό το πράγμα. Εάν σκεφτώ ότι του χρόνου δε θα έχω αυτό που κάνω φέτος θα με επηρεάσει. Οπότε το αφήνω για μετά».

-Είσαι από τις λίγες αθλήτριες υψηλού επιπέδου που επιλέγουν να αθλούνται στον τόπο τους και όχι στην Αθήνα. Αυτό σε φέρνει πίσω θεωρείς;

«Στην Αθήνα ίσως είναι πιο εύκολο να βρεις χορηγούς. Αλλά όσον αφορά στην προπόνηση δε νομίζω ότι διαφέρουμε σε κάτι. Ίσα-ίσα που νομίζω ότι τα δικά μας στάδια είναι καλύτερα. Δεν έχουμε κάτι να ζηλέψουμε από άποψη εγκαταστάσεων. Θεωρώ ότι εδώ είναι πολύ καλύτερα. Αλλά ότι έχεις τις δυνατότης να σε βοηθήσει κάποιος με χορηγίες ναι εκεί έχεις περισσότερες πιθανότητες. Τώρα πιο πολύ έχω στήριξη από την οικογένειά μου. Από χορηγούς είμαι τυχερή που έχω ανθρώπους που με βοηθούν με τα συμπληρώματα διατροφής και τον αθλητικό μου εξοπλισμό. Στους προηγούμενους Ολυμπιακούς είχα τη στήριξη μίας τοπικής επιχείρησης που ήταν σημαντική για την προετοιμασία και όχι μόνο».

-Είναι δύσκολος και οικονομικά ο πρωταθλητισμός έτσι;

«Ναι είναι δύσκολος. Πολλές φορές βάζουμε χρήματα από την τσέπη μας. Είναι πολύ δύσκολο. Αρκετοί με ρωτούν γιατί το κάνω αφού με επιβαρύνει οικονομικά. Όμως το κάνω γιατί το αγαπάω. Πολλοί αθλητές βάζουμε χρήματα από την τσέπη μας γιατί το αγαπάμε».