42.195 σκέψεις...
Χριστόφορος Μερούσης 16:35 11-02-2021
Γεια και χαρά σας φίλες και φίλοι μου... Σήμερα διάλεξα να ασχοληθώ με ένα μεγάλο ερώτημα που μου απευθύνουν πολλοί που τρέχουν αλλά ακόμα περισσότερο όσοι δεν τρέχουν: Τι σκέφτεσαι όταν τρέχεις; Εγώ θα το πάω λίγο παραπέρα, τι σκεφτόμαστε πάνω σε ένα μαραθώνιο; Τι σκέψεις τελικά κάνουμε, από που αντλούμε δύναμη και ώθηση να ξεπεράσουμε τον προσωπικό μας σκόπελο και να υπερνικήσουμε την απόσταση;
Από την προετοιμασία, πνευματική και σωματική, για να σταθούμε με ανακούφιση υγιείς στην εκκίνηση, ως την ψυχοσωματική δοκιμασία μέχρι να φτάσουμε στο τέρμα, οι σκέψεις είναι χιλιάδες! Θετικές και αρνητικές ανάλογα με την κόπωση και την διακύμανση του αγώνα μας. Γι' αυτό και η προετοιμασία μας πέρα από χιλιόμετρα που προπονούν το σώμα μας με κατάλληλες προσαρμογές είναι και η διαδικασία που θα προετοιμάσει το πνεύμα μας να αντιδράσει σε κάθε αντιξοότητα αντλώντας μέσα από κάθε σκέψη, δύναμη και ώθηση να φτάσουμε στον τερματισμό μας που είναι και η εξιλέωση μας... Ακόμα και εκεί που νομίζουμε ότι σκεφτόμαστε το κενό και τρέχουμε, σε κάθε κρούση του βήματος μας το μυαλό μας επεξεργάζεται τα πάντα, θετικά και αρνητικά συναισθήματα . Αν μπορούσαμε να παρακολουθήσουμε με κάποιον τρόπο τις σκέψεις μας σε κάθε μέτρο και κάθε χιλιόμετρο, το πως παλεύουμε απέναντι στο χρονόμετρο, απέναντι στο συναίσθημα της εγκατάλειψης, το πως προσπαθούμε να σπάσουμε τον λεγόμενο "τοίχο" νομίζω θα ήταν η μεγαλύτερη ταινία-φαινόμενο για όσκαρ ...
Και όλα αυτά βέβαια γιατί δεν είναι τυχαίο ότι σε οτιδήποτε δύσκολο και επίπονο θέλουμε να αναφερθούμε φέρνουμε το παράδειγμα του μαραθωνίου. Η ζωή λέμε είναι μαραθώνιος... Γιατί; Γιατί ακριβώς η προετοιμασία μας, η δοκιμασία μας ο αγώνας μας, η διάρκεια όλων αυτών μοιάζει με την ζωή και μας κάνει καλύτερους σε αυτήν... Όπως στον μαραθώνιο η σκέψη μας είναι στην οικογένεια μας, στους φίλους μας, στα αγαπημένα μας πρόσωπα που μας περιμένουν στον τερματισμό και υπομένουμε την απόσταση και τις δυσκολίες της με την ώθηση όλων αυτών, έτσι και στην ζωή θωρακιζόμαστε με θετική σκέψη και έμπνευση και όπως στον μαραθώνιο αντιστρέφουμε με το μυαλό μας αρνητικές καταστάσεις έτσι πράττουμε και στην διαδρομή μας σαν άνθρωποι.
Κάποτε ένας αγαπημένος φίλος που θα αναφερθώ σε εκείνον σε επόμενη ιστορία μας, μου είπε ότι όταν έρθει ο γιος σου στην ζωή σου θα σου δώσει μεγάλη δύναμη! Είχε απόλυτο δίκιο, έγινε η μεγαλύτερη μου έμπνευση, ώθηση και σκέψη σε αυτό το μεγάλο σχολείο, στα 42.195 μ... Έμπνευση, μια λέξη μαγική που αξίζει να την αντλούμε από κάθε θετικό ...
Στο επανιδείν φίλες και φίλοι...
Χριστόφορος Μερουσης
