Τα αγωνίσματα των ρίψεων έχουν τη δική τους μακρά ιστορία καθώς η… διαδρομή τους ξεκινά από την αρχαία Ελλάδα και φτάνει ως σήμερα. Στην αρχαιότητα οι ρίψεις ήταν από τα αγαπημένα αγωνίσματα και δεν είναι τυχαίο ότι διασώζονται αρκετές εικονογραφίες με ρίπτες, αλλά ακόμα και αγάλματα με το πιο γνωστό από όλα να είναι ο Δισκοβόλος του αρχαίου Έλληνα καλλιτέχνη Μύρωνα. Το χάλκινο έργο χρονολογείται γύρω στο 450 π.Χ. και απεικονίζει ένα νεαρής ηλικίας δισκοβόλο λίγο πριν ρίξει τον δίσκο.

Οι ρίψεις σήμερα είναι μοιρασμένες σε τέσσερα αγωνίσματα.

α) το ακόντιο

β) ο δίσκος

γ) η σφαίρα και

δ) η σφύρα.

Οι ρίψεις θεωρούνται ότι είναι τα αγωνίσματα των δυνατών, γιατί για μια υψηλή επίδοση, απαιτείται να έχει κανείς καλή τεχνική, ταχύτητα και δύναμη.

Η δισκοβολία ήταν ένα αγαπητό αγώνισμα για τους Αρχαίους Έλληνες. Κατά την ελληνική παράδοση αυτός που εφηύρε τη δισκοβολία ήταν ο Περσέας, ο οποίος κατά τη συμμετοχή του σε επιτάφιους αγώνες, έριξε το δίσκο και σκότωσε άθελά του, τον παππού του Ακρίσιο. Επίσημα, ωστόσο, η δισκοβολία περιγράφεται στην Οδύσσεια και στην Ιλιάδα του Ομήρου.

Το ακόντιο ως αγώνισμα συνδεόταν στενά με την καθημερινή ζωή των αρχαίων Ελλήνων. Με ακόντια κυνηγούσαν για να βρουν τροφή, αλλά και πολεμούσαν. Το ακόντιο αναφέρεται ως αγώνισμα στην Ιλιάδα του Oμήρου. O Αχιλλέας το συμπεριέλαβε στους αγώνες που διοργάνωσε προς τιμή του νεκρού φίλου του Πάτροκλου.

Τα ακόντια που χρησιμοποιούσαν στην αρχαιότητα ήταν μακριά ξύλινα κοντάρια μήκους 1,50-2 μ., με μυτερές άκρες, με ή χωρίς μεταλλική αιχμή. Υπήρχαν δύο διαφορετικές τεχνικές ακοντισμού: α) ο «εκηβόλος» ακοντισμός, δηλαδή βολή του ακοντίου σε μήκος (όπως περίπου και στη σύγχρονη εποχή) και β) ο «στοχαστικός» ακοντισμός, δηλαδή βολή σε προκαθορισμένο στόχο. Η συνηθέστερη μορφή του στοχαστικού ακοντισμού ήταν ο έφιππος ακοντισμός στον οποίο η ρίψη του ακοντίου γινόταν από ιππείς, οι οποίοι σημάδευαν έναν στρογγυλό στόχο, συνήθως μια ασπίδα, στημένη στην κορυφή ενός ψηλού πασάλου.

Η σφαιροβολία λέγεται ότι έχει τις ρίζες της στη λιθοβολία (πέταγμα βαριάς πέτρας). Στο Ολυμπιακό πρόγραμμα συμπεριελήφθη το 1896 στην πρώτη σύγχρονη Ολυμπιάδα της Αθήνας.

Η σφυροβολία είναι το πιο σύγχρονο αγώνισμα των ρίψεων, το οποίο πλέον έχει φανατικούς οπαδούς.