Μετά το πρωινό long run τα πόδια μου, είναι κουρασμένα από τη χθεσινή προπόνηση. Ευτυχώς, έχω ραντεβού με τον μασέρ μου, τον Meshack ξανά σήμερα. Εδώ στην Κένυα, υπάρχουν πολλοί μασέρ, μερικοί από τους οποίους έχουν εκπαιδευτεί από Ευρωπαίους μασέρ ή έμαθαν από κάποιον Κενυάτη φίλο τους. Δυστυχώς δεν έχω τον φυσιοθεραπευτή μου από την Γερμανία εδώ στην Κένυα. Είμαι πολύ χαρούμενος όταν συναντώ κάποιον Ευρωπαίο μασέρ ή φυσιοθεραπευτή και κλείνω ραντεβού για κάποιο πρόβλημά μου. Όπως και να το κάνουμε, τα ραντεβού μου με τον μασέρ μου Meshack είναι πολύ σημαντικά για εμένα μακροχρόνια και επιβεβαιώνουν ότι μπορώ να προπονούμαι σε υψηλό επίπεδο κάθε εβδομάδα.

 

Ο Meshack είναι τυχερός που λαμβάνει έξτρα χρήματα σαν μασέρ. Το σημείο όπου εστιάζει όμως συνεχίζει να είναι το τρέξιμο. Ο Meshack έχει ατομικό ρεκόρ 2:15 στον μαραθώνιο (στο υψόμετρο της Κένυας) και 63 λεπτά κορυφαίο χρόνο στον ημιμαραθώνιο. Φυσικά, αυτό δεν αρκεί για να πάρει ένα από τα μεγάλα συμβόλαια με την Adidas ή την Asics, συνεπώς είναι ένας από τους πολλούς δρομείς εδώ. Πως μοιάζει λοιπόν η ζωή ενός «μέσου» δρομέα στην Κένυα;

Σαν Κενυάτης δρομέας, δεν χρειάζεσαι πολλά χρήματα στο Ίτεν. Ο μέσος Κενυάτης χρειάζεται χρειάζεται περίπου 80 ευρώ τον μήνα για να ζήσει εδώ. Με 20 ευρώ μπορείς να νοικιάσεις ένα μικρό δωμάτιο για να ζεις, με 30 ευρώ καλύπτεις τα έξοδα του φαγητού και τα υπόλοιπα 30 ευρώ τα ξοδεύεις σε τηλέφωνο, αθλητικό εξοπλισμό και άλλα. Οι Ευρωπαίοι συνήθως ζουν πολύ άνετα στο Ίτεν με περίπου 400 με 500 ευρώ.



Κανονίζω να συναντηθώ με τον Meshack για το ραντεβού μας ως συνήθως. Σε έναν απλό ξύλινο καναπέ, μου βάζει μία πετσέτα και ξεκινάει το μασάζ στα πόδια μου. Δεν υπάρχει ούτε κάποια λάμπα στο ταβάνι, ούτε πλακάκια στο πάτωμα. Το σπίτι είναι πολύ απλό, φτιαγμένο από ξύλο και μοιάζει παλιομοδίτικο. Δεν υπάρχουν παράθυρα πλέον και μετά από τις νύχτες με πολύ βροχή, υπάρχει συνήθως αρκετό νερό δίπλα από τον πάγκο του μασάζ. Για τον Meshack όμως, τη σύζυγό του και τον μικρό τους γιο, αυτός ο τρόπος ζωής δεν φαίνεται να είναι πρόβλημα.

Και άλλοι δρομείς που ζουν στο συγκρότημα, συνεπώς δεν υπάρχει ιδιαίτερη ιδιωτικότητα. Ο Meshack έχει πάντα καλή διάθεση και ποτέ δεν τον ακούς να παραπονιέται για την ζωή εδώ στο Ίτεν. Πολλοί Κενυάτες εδώ στο Ίτεν διαμαρτύρονται συχνά, αντί να «βλέπουν» την θετική πλευρά της ζωής, όπως ο Meshack.

Οι δρομείς που δεν μεγάλωσαν σε φάρμες στις γύρω περιοχές ή είναι πολύ μεγάλοι για να ζουν με τις οικογένειές τους στο χωριό συνήθως μετακομίζουν σε διάφορα συγκροτήματα κατοικιών με άλλους δρομείς και οικογένειες. Η τουαλέτα τους είναι ένα μικρό κουτί με μία τρύπα στο πάτωμα (οι οσμές είναι αρκετά άσχημες όπως μπορείτε να φανταστείτε), σε μία γωνία της αυλής και όποιος θέλει να κάνει μπάνιο, το κάνει με κουβάδες με νερό. Χρησιμοποιώ αυτή τη μέθοδο αρκετά στο σπίτι μου στη Γερμανία, κάτι το οποίο είναι αρκετά ευχάριστο, αλλά η οικογένειά μου δεν μπορεί να καταλάβει.

Το διαμέρισμα του Meshack έχει αρκετά απλά έπιπλα. Στο μικρό δωμάτιο υπάρχει μόνο ένα κρεβάτι, μία ντουλάπα για τα ρούχα και μερικά άλλα μικρά σκεύη. Όπως είναι φυσικό, υπάρχουν και τα δρομικά παπούτσια του. Μπορείς να βρεις αρκετά ζευγάρια σε σχεδόν όλα τα σπίτια στο Ίτεν.

Θέλω να μαγειρέψω το διάσημο ugali με τον Meshack. Αρχικά, ψάχνω μάταια για την κουζίνα. Δεν θα βρεις κουζίνα όπως έχουμε στην Ευρώπη εδώ. Αντ’ αυτού, μαγειρεύουμε σε ένα μικρό «γκαζάκι» ή με κάρβουνα. Με τις πολλές διακοπές ρεύματος στην Κένυα, αυτή είναι σίγουρα η καλύτερη δυνατή λύση. Σε ένα μικρό ράφι υπάρχουν δύο γλάστρες και μία κουτάλα. To νερό δεν βγαίνει από κάποια βρύση, αλλά από ένα μικρό δοχείο. Ανάβουμε το «γκαζάκι», ρίχνουμε το νερό και περιμένουμε.

Το γκαζάκι έχει ένα πλεονέκτημα, ότι το μαγείρεμα είναι πολύ πιο γρήγορο και μπορείς να ετοιμάσεις το φαγητό σου με μεγαλύτερη ευκολία. Αφήνουμε τα πάντα να βράσουν για λίγο και το ugali είναι έτοιμο (Περισσότερα για την διατροφή των Κενυατών εδώ). Δεν υπάρχουν μπαχαρικά, το οποίο είναι και ο λόγος που το ugali δεν έχει κάποια γεύση. Ευτυχώς, υπάρχει και Sukima Wiki για γαρνιτούρα. Είναι ένας τύπος σπανακιού, που δίνει λίγη γεύση στο γεύμα. Δεν μου αρέσει πολύ το Sukuma wiki, προτιμώ το managu, που είναι επίσης ένας τύπος σπανακιού, απλά λίγο πιο πικρό.

 

Η ζωή στην Κένυα όμως με κάνει πολύ ευγνώμων και είμαι χαρούμενος που έχω κάτι να φάω και να το μοιραστώ με τους φίλους μου. Ούτε το ugali, ούτε το Sukuma wiki, αλλά ούτε και το managu χρειάζονται λάδι για να μαγειρευτούν, συνεπώς έχουν λίγες θερμίδες και είναι υγιεινά. Η σοκολάτα και άλλα γλυκά είναι πολυτέλεια για τους Κενυάτες. Ακόμα κι εγώ, δεν αφήνω τον εαυτό μου να τρώει συχνά σοκολάτα εδώ. Υποθέτω ότι δεν θέλω να «αφήσω» εντελώς όμως την… Ευρωπαϊκή μου πλευρά!

Το πλύσιμο είναι πολύ εύκολο και γρήγορο. Ουσιαστικά ετοιμάζεις τα πάντα σε ένα μπολ ή δοχείο και χρησιμοποιείς λίγα αντικείμενα για το μαγείρεμα, συνεπώς δεν έχεις πολλά να πλύνεις. Αυτό βοηθάει πολύ τους αθλητές, γιατί κερδίζουν χρόνο για αποκατάσταση μετά από μία δύσκολη προπόνηση.

Τρώω ugali εδώ σχεδόν κάθε μέρα. Εμένα πάντως με εξιτάρουν οι συνθήκες ζωής του Meshack και της οικογένειας του. Παρά τις δουλειές που κάνει, δηλαδή μασέρ και pacemaker, βγάζει αρκετά χρήματα για να ζήσει την οικογένειά του. Από την οπτική των Ευρωπαίων, αυτή είναι μία κανονική ζωή, γιατί ο Meshack ίσως ποτέ δεν καταφέρει να γίνει πολύ μεγάλος δρομέας.

Ζει όμως μία όμορφη και χαρούμενη ζωή εδώ στην Κένυα. Έχω μάθει πολλά από τον Meshack, κυρίως όσον αφορά το να παίρνω το καλύτερο που μπορώ από όσα έχω. Παρότι η ζωή μου εδώ στην Κένυα είναι απλή, δεν μπορώ να αποβάλλω εντελώς από πάνω μου τα Ευρωπαϊκά στερεότυπα και σκέπτομαι περισσότερο μακροχρόνια, για το μέλλον μου.