Ο Δημήτρης Λαχνιδάκης είναι Εντεταλμένος Σύμβουλος σε θέματα αθλητισμού του Δήμου Ρεθύμνου, αλλά και ένας ερασιτέχνης δρομέας που του αρέσει διαρκώς να κυνηγάει τα όριά του! Ο Έλληνας δρομέας ξεκίνησε την ενασχόλησή του με το τρέξιμο το 2008, κι έχει φτάσει στο σημείο να έχει λάβει μέρος σε μεγάλους αγώνες του εξωτερικού, όπως τους μαραθωνίους του Μάντσεστερ και της Βιέννης, αλλά και αγώνες υπεραποστάσεων, όπως το θρυλικό UTMB, μαζί με πολλούς αγώνες σε όλη την Ελλάδα.

 

Πιο πρόσφατο επίτευγμά του, ο τερματισμός στο ιστορικό Σπάρταθλον όπου μετά από 35:26:07, μεγάλη προσπάθεια, πίστη, τακτική και την πολύτιμη βοήθεια της ομάδας του έφτασε στον τερματισμό, γεμίζοντας με όμορφα συναισθήματα. Κάπως έτσι, ο Δημήτρης Λαχνιδάκης βρέθηκε από το Δ.Σ. του Δήμου Ρεθύμνου στο Σπάρταθλο και μιλώντας στο Runbeat, αποκαλύπτει το πως κατάφερε να συνδυάσει το τρέξιμο με τις αρμοδιότητές του στον Δήμο, το πως ξεκίνησε να «μπαίνει» στις υπεραποστάσεις, αλλά και το πως βίωσε τον ιστορικό αγώνα με τερματισμό στην Σπάρτη.

Πως ξεκίνησε η σχέση σας με τον αθλητισμό;

Είμαι καθαρά ερασιτέχνης, σε πιο μικρή ηλικία έπαιζα ποδόσφαιρο, ερασιτεχνικά τελείως σε μία ομάδα της περιοχής μου. Μετά εγκατέλειψα το ποδόσφαιρο και ψάχνοντας ένα άθλημα να μου ταιριάζει, και κατόπιν παραίνεσης ενός φίλου, έχοντας βέβαια χτίσει ήδη μία υποδομή λόγω του ποδοσφαίρου, ξεκίνησα να ασχολούμαι με το τρέξιμο. Έκανα τον πρώτο μου ημιμαραθώνιο το 2008 στον Αρκάδιο δρόμο, στο Ρέθυμνο και τον πρώτο μου μαραθώνιο το 2009.

«Λειτούργησε το σώμα μου και η ψυχή μου για να μπορέσω να τερματίζω σε αυτές τις αποστάσεις»

Πως αυτό εξελίχθηκε στη συνέχεια στους αγώνες υπεραποστάσεων;

Ψάχνοντας να ανακαλύψω τις δυνάμεις μου και να δω που μπορώ να φτάσω, ήταν μία πρόκληση για εμένα να δοκιμάσω μία μεγαλύτερη απόσταση. Βέβαια, ξεκίνησα τις μεγαλύτερες αποστάσεις από το βουνό. Η πρώτη μου επαφή με βουνό ήταν στον Όλυμπο, έχω αγωνιστεί στο Παρανέστι Δράμας και μετά δοκίμασα τις δυνάμεις μου στο UTMB. Αυτό ήταν μία πρόκληση και μπορώ να πω ότι λειτούργησε το σώμα μου και η ψυχή μου για να μπορέσω να τερματίζω σε αυτές τις αποστάσεις.

Αυτή ήταν η πρώτη σας φορά στο Σπάρταθλον;

Ναι αυτή ήταν η πρώτη μου φορά, δεν έχω ξανατρέξει και μεγάλες αποστάσεις σε άσφαλτο. Δοκίμασα λόγω της ιστορικότητας της διαδρομής, ήταν μία πρόκληση, κατόπιν “σπρωξίματος” και από τους φίλους. Και γι’αυτό μπήκα κιόλας. Θεωρώ ότι η στιγμή που τερμάτισα ήταν μία τεράστια επιτυχία, ένας προσωπικός άθλος. Μπόρεσα και πάτησα την γραμμή του τερματισμού.

Πως βιώσατε την περίοδο πριν τον αγώνα;

Πριν τον αγώνα έκανα μία προετοιμασία που ήταν σκληρή και επίπονη, ειδικά τον Αύγουστο. Έπρεπε να βγει το πρόγραμμα για να μπορέσει το σώμα να δουλέψει κατάλληλα κατά τη διάρκεια του αγώνα. Για να φέρεις ένα καλό αποτέλεσμα πρέπει να κάνεις μία καλή προετοιμασία. Ακολούθησα το πρόγραμμα που μου έδωσε ο προπονητής μου ο Δημήτρης Κασίμης και αυτό είχε ως αποτέλεσμα υγιής πάνω από όλα.

Η χαρά του τερματισμού στην Σπάρτη

Υπήρξε κάτι που ξεχωρίσατε κατά τη διάρκεια της διαδρομής στο Σπάρταθλον;

Μου άρεσε κατά τη διάρκεια της διαδρομής, τα περάσματα από τα χωριά. Η Αρχαία Νεμέα, η Αρχαία Κόρινθος, στην Τρίπολη, στο βουνό, ήταν χαρακτηριστικά. Δεν μπορώ να κρύψω και την μεγάλη μου χαρά όταν μπήκα στην Σπάρτη.

 

Είχατε μεγάλη ομάδα μαζί σας;

Βεβαίως, είχα ένα support, οι οποίοι ήταν έμπειροι και θέλω να τους ευχαριστήσω ιδιαίτερα. Ο Αντώνης Σπέρτος και ο Γιώργος Καλεβέας, ο οποίος ήταν και σπαρταθλητής. Είχαν μία εμπειρία πάνω στην διαδρομή, με βοήθησαν αφάνταστα και συνετέλεσαν κι αυτοί σε ένα μεγάλο ποσοστό, για να με ωθήσουν στον τερματισμό. Επίσης δεν μπορώ να μην αναφέρω τους φίλους που με παρακολούθησαν διαδικτυακά και από την Κρήτη, αλλά και από την Αθήνα, έχοντας ένα συναίσθημα αγωνίας για το εάν θα τα καταφέρω.

Πως καταφέρατε να συνδυάσετε τα καθήκοντά σας στον Δήμο Ρεθύμνου, με τις προπονήσεις και γενικότερα τον αθλητισμό;

Ήταν ένα θέμα. Δεν είναι μόνο τα καθήκοντα, υπάρχει και μία προσωπική ζωή. Εμείς οι ερασιτέχνες, επειδή δεν είμαστε επαγγελματίες, κάνουμε το χόμπι μας. Αφιερώνουμε κάποιο χρόνο από τον ελεύθερό μας για να κάνουμε το χόμπι μας. Συμπιέζουμε τα προγράμματά μας, όσο γίνεται να εκμεταλλευόμαστε και το παραμικρό περίσσευμα χρόνου, ώστε να το κάνουμε.

«Πρέπει ακόμα και όταν αισθάνεσαι δυνατός να μην εξαντλήσεις όλες τις δυνάμεις σου»

Σας βοήθησε η εμπειρία από τους αγώνες που έχετε κάνει στο εξωτερικό;

Σε βοηθάει πολύ η εμπειρία, όταν έχεις ήδη κάνει κάποιον αγώνα υπεραπόστασης. Σε βοηθάει να διαχειριστείς καλύτερα και τον χρόνο σου, και τις δυνάμεις σου κατά τη διάρκεια του αγώνα. Πρέπει ακόμα και όταν αισθάνεσαι δυνατός να μην εξαντλήσεις όλες τις δυνάμεις σου. Πρέπει να κρατάς “κουμπαρά”, ώστε να τον ανοίξεις στο τέλος και να φτάσεις όσο γίνεται δυνατός στον τερματισμό.

 

Υπάρχει κάποιο επόμενο σχέδιο για αγώνα στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό;

Όχι δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο, το μόνο που θα κάνουμε είναι η κλασική διαδρομή που την κάνουμε κάθε χρόνο, τιμής ένεκεν.

Θέλετε να μου πείτε μερικά λόγια για τον ΣΔΥ Ρεθύμνου όπου είστε και πρόεδρος;

Ο ΣΔΥΡ είναι ένας παλιός σύλλογος που κάνει μία προσπάθεια να διαδώσει το τρέξιμο σε όλες τις ηλικίες. Δεν είναι στόχος να βγάλει μόνο μαραθωνοδρόμους, αλλά να μπει το τρέξιμο στην καθημερινότητα όλων των ανθρώπων. Έχουμε πάνω από 100 ενεργά μέλη, τα οποία συμμετέχουν κάθε σαββατοκύριακο σε πολλούς αγώνες στην Κρήτη, την Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι ένας σύλλογος που αναδεικνύει όλα τα μέλη που είναι ενεργά και τα παρουσιάζει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Στόχος είναι να μπορέσει να μεταλαμπαδέψει όλη την άθληση και τα δρομικά αθλήματα σε όλο τον κόσμο. Δεν έχει στόχο να βγάλει πρωταθλητές, αλλά να βγάλει αθλητές που θα έχουν την δια βίου άθληση.