Πρωταθλητής Ευρώπης στον Μαραθώνιο. Δύο συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες και πλήθος ρεκόρ που τον κατατάσσουν στη λίστα με τους καλύτερους Ευρωπαίους Μαραθωνοδρόμους όλων των εποχών. Όμως πάνω από όλα αυτά, πρώτα δηλώνει υπερήφανος πατέρας της Jade και του Finn ενώ το παλμαρέ των μεταλλίων της ζωής του το συμπληρώνει η μητέρα των παιδιών του, η Εlise. Δεν συναντάς πολύ συχνά αθλητές αυτού του επιπέδου και των παγκόσμιων διακρίσεων να επισκιάζουν τα αθλητικά τους επιτεύγματα με την οικογένεια τους. 

Ανάμεσα σε πάνες, σχολικά βιβλία, μπόλικο παιδικό παιχνίδι και λοιπές οικογενειακές υποχρεώσεις ο Βέλγος Κοen Naert, έκανε ένα διάλειμμα από την σκληρή προετοιμασία που έχει ξεκινήσει με στόχο να σημειώσει ατομικό ρεκόρ στον Ημιμαραθώνιο τον Απρίλιο και μίλησε αποκλειστικά στο Runbeat. Μας εξηγεί πως καταφέρνει να συνδυάσει τη πατρική φιγούρα με αυτή του ελίτ αθλητή επιδιώκοντας να κάνει πράξη την αρχή του «ζήσε τη ζωή που αγαπάς», αφού πρώτα έχει εξασφαλίσει την απαραίτητη ισορροπία ανάμεσα στις δυο απαιτητικές ζωές, του πατέρα και του αθλητή.

 

Όμως δεν σταματά εκεί. Συνεχίζει να σπουδάζει για να κατακτήσει εκτός όλων των άλλων και μεταπτυχιακό στη νοσηλευτική και μας αφοπλίζει εξηγώντας πώς καταφέρνει να βρίσκει χρόνο για όλους αλλά και για τις δικές του διπλές προπονήσεις κάθε ημέρα.

Κάνοντας μια αναδρομή επιβεβαιώνει ότι μια αποτυχία μπορεί να είναι η καλύτερη αρχή για την επιτυχία φέρνοντας ως παράδειγμα την προσωπική του εμπειρία από το 2014-2015 όπου δεν κατάφερε να προκριθεί στους ολυμπιακούς αγώνες αποτυγχάνοντας να πιάσει το όριο για το αγώνισμα των 10.000 μέτρων και έτσι δοκίμασε στον Μαραθώνιο , όπου τελικά πήρε το εισιτήριο για το Ρίο το 2016.

Μας αποκαλύπτει τα «κλειδιά» της επιτυχίας του και μέσα από την εμπειρία του μας φέρνει πιο κοντά στον κόσμο των επαγγελματιών δρομέων, που όμως το τρέξιμο δεν είναι η αποκλειστική ενασχόληση της ζωής τους, όπως στη περίπτωση του Koen.Δεν διστάζει να μας παρουσιάσει όλες τις λεπτομέρειες του προπονητικού του προγράμματος ενώ καταθέτει την άποψη του για τα συμπληρώματα, τη σημασία της διατροφής και της ξεκούρασης, δίνοντας χρήσιμες συμβουλές σε όλους τους δρομείς που θέλουν να βελτιωθούν και να πετύχουν τους στόχους τους ανεξάρτητα από το αθλητικό τους επίπεδο. Μαζί με το κυνήγι ενός ατομικού ρεκόρ στον Ημιμαραθώνιο, δηλώνει αποφασισμένος να υπερασπιστεί τον τίτλο του Πρωταθλητή Ευρώπης στο Μαραθώνιο τον Αύγουστο και δίνει ραντεβού στο Παρίσι το 2024 για μια 3^η συμμετοχή σε Ολυμπιάδα. Πότε θα κρεμάσει τα δρομικά του παπούτσια; Άγνωστο. Το «που» όμως πολύ πιθανό να είναι στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας. Άλλωστε όπως καλά γνωρίζει και ο ίδιος από τη προσωπική του διαδρομή, «ποτέ δεν ξέρεις πως τα φέρνει η ζωή».

Χρήστος Κώνστας: Θα ήθελα να ξεκινήσω λίγο διαφορετικά. Πρωταθλητής Ευρώπης, δύο φορές Olympian (2016, 2021) και εκπληκτική ατομική επίδοση για Ευρωπαίο Μαραθωνοδρόμο με 2:07:39. Κι όμως όλα αυτά ακολουθούν. Μου έκανε εντύπωση που πριν από όλα αυτά τα αθλητικά επιτεύγματα, το πρώτο πράγμα που αναφέρεις ως ιδιότητα στις προσωπικές σου σελίδες στα social media είναι ότι είσαι σύζυγος και πατέρας. Τι νόημα έχουν αυτές οι ιδιότητες για έναν αθλητή του επιπέδου σου και πώς μπορούν να συνδυαστούν όταν όλοι αντιλαμβάνονται ότι οι θυσίες που απαιτούνται από την οικογένεια είναι καθημερινές και για μεγάλα χρονικά διαστήματα;

Koen Naert: «Kαταρχήν είμαι όντως πατέρας και σύζυγος. Και θα είμαι πατέρας και σύζυγος για το υπόλοιπο της ζωής μου. Θα είμαι δρομέας υψηλού επιπέδου μόνο για μερικά χρόνια. Γι' αυτό λοιπόν δεν θέλω να ξεχάσω την προτεραιότητα στη ζωή μου. Το να είσαι σύζυγος και πατέρας δεν συνδυάζεται πάντα εύκολα με αθλήματα υψηλού επιπέδου, αλλά πιστεύω στην αρχή του: « ζήσε τη ζωή που αγαπάς». Η ισορροπία μεταξύ του μοναχικού δρομέα μεγάλων αποστάσεων και του οικογενειάρχη που είμαι είναι πολύ σημαντική για την ποιότητα της ζωής μου. Η οικογένειά μου με βοηθάει σε δύσκολες περιόδους στο τρέξιμο και το τρέξιμο με βοηθάει όταν χρειάζομαι λίγη ξεκούραση από δύο υπερδραστήρια παιδιά (γέλια)».

Χ.Κ: Ας γυρίσουμε τον χρόνο πίσω. Το 2015 βουτάς για πρώτη φορά στη «θάλασσα» του Μαραθωνίου. Σε ηλικία 20 ετών (2009) είχες επίδοση 30:10 στα 10 χλμ και σε ηλικία 30 ετών, δηλαδή 10 χρόνια μετά, κατάφερες να βελτιώσεις την επίδοση σου σε 28:37. Τι έχει αλλάξει στην προπονητική σου ζωή και φαίνεσαι όπως το καλό ¨κρασί¨. Όσο ωριμάζεις τόσο γίνεσαι καλύτερος; 

K.N: «Το πιο σημαντικό πράγμα στην καριέρα μου ήταν να προχωρήσω βήμα-βήμα. Δεν επιδίωκα να κορυφώσω πολύ νωρίς. Γιατί γνώριζα ότι μπορούσα να γίνω σπουδαίος μαραθωνοδρόμος. Οπότε η υπομονή ήταν το κλειδί της επιτυχίας μου. Το 2009 προκρίθηκα για το πρώτο μου πρωτάθλημα U23 με 29:46" νομίζω, αυτή ήταν η πρώτη μου πραγματικά διεθνούς επιπέδου εμφάνιση εντός σταδίου και με παρακίνησε να δουλέψω σκληρά για το άθλημά μου. Τότε ήθελα να πάρω δίπλωμα ανώτερου πτυχίου και σπούδασα νοσηλευτική στο κολέγιο, με πλήρη απασχόληση Σημαίνει ότι άρχισα να εργάζομαι σε ηλικία 21 ετών στο νοσοκομείο. Συνδυάζοντας τη σκληρή δουλειά με το τρέξιμο.

 

Το 2014 ήταν η τελευταία μου χρονιά εντός σταδίου, γιατί ήθελα να τρέξω κάτω από 28 λεπτά στα 10.000 μέτρα και να προκριθώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες ένα χρόνο μετά το 2015. Αλλά η κακή τύχη στους αγώνες μου στα 10.000 μέτρα με εμπόδισε να τρέξω κάτω από 28 λεπτά, οπότε το 2015 αποφάσισα να ανέβω στον μαραθώνιο και να προκριθώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτή η απόφαση λειτούργησε καλά. Προκρίθηκα τότε με 2:10:31 στον δεύτερο μαραθώνιο μου και είχα την ευκαιρία να γίνω επαγγελματίας. Εκμεταλλεύτηκα αυτή την ευκαιρία με όλα τα αποτελέσματα που ακολούθησαν».

Χ.Κ: Το ντεμπούτο σου στον Μαραθώνιο πριν από περίπου 7 χρόνια ήταν ηχηρό. Στο Αμβούργο τερμάτισες σε 2:13:39, αλλά αυτό ήταν μόνο η αρχή. Τώρα έχεις βελτιώσει τις ατομικές σου επιδόσεις κατά 6 λεπτά και είσαι από τους καλύτερους μαραθωνοδρόμους στον δυτικό κόσμο. Ποια είναι τα στοιχεία που καθόρισαν την πορεία σου στον Μαραθώνιο;

Κ.Ν: «Νομίζω ότι το μυαλό μου και η πίστη στη σκληρή δουλειά είναι πολύ σημαντικοί παράγοντες στη καριέρα μου στο Μαραθώνιο. Και φυσικά η γυναίκα μου με στήριξε στην καριέρα μου όλα αυτά τα χρόνια. Η υποστήριξη από την οικογένεια είναι πολύ σημαντική. Επειδή ως δρομέας (και εργαζόμενος, πατέρας, σύζυγος) το πρόγραμμά σου είναι γεμάτο 24/7 με τα πάντα σχετικά με το τρέξιμο. Τα πρώτα πράγματα στο οικογενειακό ημερολόγιο είναι η στιγμή που πρέπει να αγωνιστώ και να πάω σε προπόνηση.

Μετά από αυτό μπορούμε να ελέγξουμε πότε υπάρχει χρόνος για οικογενειακές διακοπές. Αυτό ακούγεται φυσιολογικό, αλλά είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι δεν είναι. Εφόσον μπορείτε να καταλάβετε ότι αυτές οι «θυσίες» είναι επιλογή σας και μπορείτε να κάνετε αυτό που αγαπάτε, οι πραγματικές θυσίες προέρχονται από την οικογένειά σας. Δεν έκαναν εκείνοι την επιλογή μου, απλώς ακολουθούν και υποστηρίζουν το όνειρό μου. Αυτό μου έδωσε τη δύναμη να δουλέψω σκληρά για αυτούς. Να τους κάνω περήφανους για όσα πετύχαμε όλοι μαζί. Η δική μου επιτυχία με τα αποτελέσματα, η οικογένειά μου με την υποστήριξή τους στο βάθος. Η πρόοδος είναι επίσης μια διαδικασία στο μυαλό. Είχα κάποιες δυσκολίες στο να σπάσω το φράγμα του 2:10'. Τρέχοντας 2:10:31 και 2:1016 πριν γίνω Πρωταθλητής Ευρώπης στο Βερολίνο με 2:09:51. Τρέχοντας κάτω από 2:10' στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα άνοιξα τα μάτια μου και είπα «... μπορείς να στοχεύσεις όλο και πιο ψηλά το Koen!» Έτσι προσπέρασε τα όποια εμπόδια υπήρχαν στο μυαλό μου!»

Χ.Κ: Έχουμε δει πολλούς μαραθωνοδρόμους να βελτιώνουν τις επιδόσεις τους ακόμα και σε ηλικία 35 και 40 ετών. Είσαι 32 τώρα. Τι πιστεύεις για τον Koen Naert για τα επόμενα χρόνια και μέχρι πότε;

Κ.Ν: «Δύσκολο να το πω... Σίγουρα στοχεύω στο Παρίσι το 2024. Αυτό θα σήμαινε ότι θα μπορούσα να συμμετάσχω σε 3 Ολυμπιακούς Αγώνες. Νιώθω φυσιολογικά, γίνομαι όλο και καλύτερος, ήμουν στην καλύτερη κατάσταση της ζωής μου τον περασμένο Δεκέμβριο πριν από τη Βαλένθια. Οπότε πιστεύω ότι μπορώ να δουλέψω ακόμη πιο σκληρά. Αλλά στο εγγύς μέλλον, μετά από τόσα χρόνια, είναι σημαντικό να διατηρήσουμε αυτό το σώμα υγιές. Νιώθω με τη «γήρανση» ότι πρέπει να περιποιούμαι το σώμα μου όλο και περισσότερο. Οπότε αν το σώμα μου ακολουθεί, δεν έχω τελειώσει ακόμην (γέλια).

Δεν κοιτάζω πιο μακριά από το 2024 αυτή τη στιγμή, γιατί ένας άλλος παράγοντας είναι η οικογένειά μου. Μπορούν να διαχειριστούν τη ζωή που κάνω ακόμη; Νομίζω ναι, αλλά έχω ήδη ζητήσει πολλά από αυτούς. Έτσι έχουν φωνή στη λήψη των αποφάσεων! Αλλά έχω ακόμα μερικούς μεγάλους στόχους μπροστά μου».

 

Χ.Κ: Έρχομαι στους Ολυμπιακούς Αγώνες τώρα. Από την 22η θέση στο Ρίο, στη 10η θέση στο Τόκιο. Πώς έζησες την πρόσφατη συμμετοχή σου στην Ολυμπιάδα, θεωρείς ότι πέτυχες τον στόχο σου;

K.N: «Ήμουν 22ος στο Ρίο και ήμουν πολύ περήφανος. Η προετοιμασία δεν ήταν ιδανική και έδωσα όλα όσα είχα εκείνη τη μέρα. Το Τόκιο ήταν μια διαφορετική κατάσταση. Οι συμμετοχές στο Τόκιο ήταν πολύ πιο ¨φορτωμένες¨ από το Ρίο. Ο Μαραθώνιος σημείωσε μεγάλη άνθηση και αυτό μπορούσες να το δεις στη λίστα συμμετεχόντων. Είμαι εξαιρετικά περήφανος αυτή τη στιγμή με τη 10η θέση μου. Ωστόσο, αμέσως μετά τον αγώνα απογοητεύτηκα. Αλλά κατά την ανάλυση δεν είχα κανένα λόγο να απογοητευτώ. Είμαστε αθλητές, αν δεν κερδίσουμε, έχουμε πάντα κάτι να παραπονεθούμε (γέλια)».

Χ.Κ: Ωστόσο, μια 3η θέση και ένα χάλκινο μετάλλιο με τον Bashir Abdi και μια 10η θέση από εσένα σε Ολυμπιακό Μαραθώνιο για το Βέλγιο δεν είναι λίγο πράγμα, έτσι;

K.N: «Με τον Bashir έχουμε έναν μεγάλο πρεσβευτή στον Μαραθώνιο επιπλέον για το Βέλγιο. Ως αθλητής είναι ένα επίπεδο πάνω από εμένα, αλλά χαίρομαι που συμμετέχουμε στην ιστορία του βελγικού μαραθωνίου. Μόνο η Κένυα και το Βέλγιο έχουν 2 αθλητές στο top 10, επομένως αυτό σημαίνει πολλά για τη χώρα μας. Όμως, όπως συμβαίνει σε πολλές χώρες, το ποδήλατο και το ποδόσφαιρο εξακολουθούν να ηγούνται του αθλητισμού. Αλλά η προσοχή για τον Bashir ήταν τεράστια, η επιμονή μου χάθηκε λίγο. Αλλά στον αθλητισμό ξέρουμε ότι... ο νικητής τα παίρνει όλα και ο Bashir το άξιζε μετά από πολλά σκαμπανεβάσματα στην καριέρα του».

X.K: Όπως καταλαβαίνεις, οι αναγνώστες μας διψούν για λεπτομέρειες από έναν από τους καλύτερους Ευρωπαίους Μαραθωνοδρόμους. Μπορείς να μας δώσεις μια ακριβή εικόνα του εβδομαδιαίου προπονητικού σου προγράμματος και των χιλιομέτρων που τρέχεις ημερησίως;

Κ.Ν: «Νομίζω ότι είναι πιο εύκολο να ξεκινήσεις με έναν κύκλο. Δηλαδή αύξηση χιλιομέτρων διάρκειας 4 εβδομάδων από 80%, 90%, 100% (160 χλμ.) και 60% (4^η εύκολη εβδομάδα). Στο κυρίως φάση/μπλοκ προετοιμασίας για τον μαραθώνιο δουλεύω μέχρι τα 220 χλμ. την εβδομάδα. Αλλά μόνο ένα block (εννοεί διάρκεια 4 εβδομάδων με κορύφωση τα 220km) πριν από κάθε μαραθώνιο. Τη Δευτέρα προπονούμαι νηστικός το πρωί και easy run  το απόγευμα.

Τρίτη σύντομο μπλοκ με επαναλήψεις (7x1000m), απόγευμα easy run. Τετάρτη 15km τρέξιμο το πρωί, easy run το απόγευμα. Πέμπτη fartlek (20x60" γρήγορο- 60" αργό) και το απόγευμα easy run. Παρασκευή προπόνηση νηστικός το πρωί, easy run το απόγευμα. Σάββατο 8km-15k λίγο κάτω από το αναερόβιο κατώφλι, πλήρης ξεκούραση το απόγευμα. Κυριακή long easy run (max 30k) και easy run το απόγευμα. Προσπαθώ να κάνω ασκήσεις 1-2 φορές την εβδομάδα».

Χ.Κ: Ποιος είναι ο ρόλος της μυϊκής ενδυνάμωσης στο προπονητικό σoυ πρόγραμμα; Είσαι στο γυμναστήριο και τους 12 μήνες το χρόνο; Τι είδους ενδυνάμωση κάνεις και τι είδους ασκήσεις;

Κ.Ν: «Θα είμαι ειλικρινής, μισώ αυτές τις ασκήσεις. Αλλά τις κάνω (γέλια). Γιατί είναι σημαντικές. Δεν κάνω ασκήσεις ανάπτυξης δύναμη, αλλά κάνω ασκήσεις σταθερότητας. Προσπαθώ να είμαι συνεπής όλη τη χρονιά. Αλλά κατά τη διάρκεια της κύριας προετοιμασίας του μαραθωνίου λιγότερο, γιατί ο αντίκτυπος από την προπόνηση είναι πολύ υψηλός κατά την προετοιμασία ενός μαραθωνίου».

Χ.Κ: Αλήθεια, ποια είναι η αγαπημένη σoυ προπόνηση; Και ποια θεωρείς απαραίτητη αλλά ανυπόφορη;

Κ.N: «Εξαρτάται από την προετοιμασία μου. Στη φάση της βάσης της προετοιμασίας μου αρέσουν τα 1000αριά. Στην κύρια προετοιμασία για τον μαραθώνιο μου αρέσουν τα προοδευτικά επιταχυνόμενα μεγάλα (progressive long run). Ειδικά με καλό καιρό. Απαραίτητα είναι τα tempoblock μου (3x8km με 1 λεπτό διάλειμμα)με σύντομη αποκατάσταση. Πονάνε, αλλά είναι πολύ χρήσιμα».

 

Χ.Κ: Όλοι συμφωνούν ότι η ξεκούραση και η αποκατάσταση είναι μέρος της προπόνησης. Πώς επιλέγεις να ξεκουραστείς. Τι κάνεις κατά τη διάρκεια της ημέρας; Τι περιλαμβάνει ένα τυπικό 24ωρο; 

Κ.Ν: «Είμαι πατέρας 2 παιδιών, οπότε θα ήθελα να ξεκουράζομαι περισσότερο όταν είμαι σπίτι! (γέλια).Όταν είμαι σε camp προετοιμασίας, σέβομαι πραγματικά την ξεκούρασή μου. Κάνω όμως υπερβατικό διαλογισμό, που με βοηθάει πολύ να ανακάμψω πιο γρήγορα σωματικά και ψυχικά. Το 24ωρο μου είναι πολύ απασχολημένο, γιατί σπουδάζω για το μεταπτυχιακό μου στην προαγωγή της υγείας. Όταν λοιπόν βάζω το κεφάλι μου στο μαξιλάρι μου, δεν χρειάζεται πολύ για να κοιμηθώ!»

 Χ.Κ: Παίρνεις πρωινό πριν την πρωινή προπόνηση;

Κ.Ν: «Έχω δύο νηστικές διαδρομές τη Δευτέρα και την Παρασκευή. Τις άλλες μέρες παίρνω πρωινό πριν την προπόνηση. Επειδή το πρωινό είναι το πιο σημαντικό γεύμα της ημέρας, μην το παραλείπετε πολύ συχνά. Αν τρέχω νηστικός, δεν παραλείπω ποτέ το πρωινό μετά!»

Χ.Κ: Τι προτιμάς για την καθημερινή σου διατροφή;

K.N: «Το φαγητό γίνεται τρόπος ζωής. Ακολουθεί το πρόγραμμα προπόνησής μου, αλλά πρέπει να παραμείνει διασκεδαστικό και εφικτό. Πράγματα που δεν σου αρέσουν δεν διαρκούν πολύ. Τρέχω σε διεθνές επίπεδο εδώ και 14 χρόνια. Είναι αδύνατο να το κάνεις όταν κάνεις κάτι που δεν σου αρέσει ή όταν οι θυσίες είναι πολύ μεγάλες. Αν συμβεί αυτό τότε θα έχεις μια σύντομη καριέρα. Αν οι θυσίες είναι πολύ μεγάλες και βρείτε μια καλή ισορροπία επιλέγετε μια μεγάλη καριέρα. Η ισορροπία είναι το παν!»

X.K: Ποια είναι η γνώμη σου για τα συμπληρώματα (πρωτεΐνες, ηλεκτρολύτες, υδατάνθρακες κ.λπ.); 

Κ.Ν: «Οι πρωτεΐνες και οι υδατάνθρακες είναι φυσικά πολύ σημαντικοί. Έτσι εντάσσονται στην καθημερινή μου διατροφή ανάλογα με τις συνεδρίες μου. Οι ηλεκτρολύτες είναι πολύ σημαντικό στην ενυδάτωση κατά τη διάρκεια της προπόνησης. Επίσης, τα συμπληρώματα χορηγούνται σε καθημερινή βάση, αλλά όλα καθορίζονται βάσει εργαστηριακών αναλύσεων εξετάσεις αίματος (εννοεί ότι λαμβάνει συμπληρώματα π.χ. σίδηρο, μαγνήσιο κτλ, μόνο αν οι εξετάσεις δείξουν ότι το έχει ανάγκη). Μην παίρνετε συμπληρώματα που δεν χρειάζεστε. Είναι ακριβά και αν δεν τα χρειάζεστε, μπορείτε επίσης να πετάξετε τα χρήματά σας. Μην παίρνετε λοιπόν ποτέ συμπληρώματα που δεν χρειάζεστε!»

 

X.K: Μόλις το περασμένο καλοκαίρι, επέλεξες την Κένυα για πρώτη φορά για να προετοιμαστείς για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πολλοί από τους Ευρωπαίους και Αμερικανούς συναθλητές σου το κάνουν ήδη. Τι πιστεύεις πέρα από την προπόνηση σε υψόμετρο, ότι κατάφερες να κερδίσεις με αυτή σου την επιλογή;

Κ.Ν: «Μερικές φορές χρειάζεσαι αλλαγή. Πάντα φοβόμουν την Κένυα λόγω του φαγητού. Αλλά μετά από δύο προετοιμασίας εκεί μπορώ να πω ότι φοβόμουν για το τίποτα. Η Κένυα ήταν μια φανταστική εμπειρία για μένα! Η κουλτούρα του τρεξίματος είναι ορατή εκεί πέρα. Το υψόμετρο, ο καιρός και η ατμόσφαιρα είναι υπέροχα... έτσι μπορείτε να προετοιμαστείτε σε έναν κόσμο χωρίς περισπασμούς. Αν θες Snickers (σοκολάτα)... δεν βρίσκεις κανένα Snickers, οπότε δεν τα τρως για παράδειγμα (γέλια). Εκτός από τον άνεμο ο καιρός είναι υπέροχος. Αλλά ο αέρας στην προπόνηση σε κάνει μόνο πιο δυνατό!»

Χ.Κ: Ποιες είναι οι διαφορές τόσο στην προπόνηση όσο και στην καθημερινή ζωή για έναν αθλητή που προπονείται στην Ευρώπη και για έναν αθλητή που προπονείται στην Κένυα ή στην Αιθιοπία;

K.N.: «Φυσικά για μένα όλα τα υπόλοιπα πέρα από το τρέξιμο. Εννοώ ότι δεν έχω ευθύνες όταν βρίσκομαι στην Κένυα. Οπότε κυριολεκτικά μόνο τρώω, προπονούμαι και κοιμάμαι. Στο σπίτι μου δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Επίσης η απόσπαση της προσοχής στο σπίτι είναι πολύ μεγαλύτερη. Στην Κένυα, όπως ανέφερα, δεν βρίσκεις γλυκά, πατατάκια, σοκολάτες σε κάθε γωνιά των δρόμων. Αντί όλων αυτών βρίσκεις πολλά φρούτα».

Χ.Κ: Με την εμπειρία που έχεις πλέον αποκτήσει στον Μαραθώνιο, μπορείς να μας πεις κάποια λάθη ή μη παραγωγικές προπονητικές φιλοσοφίες που αν είχες την ευκαιρία δεν θα ακολουθούσες μπαίνοντας στον κόσμο του Μαραθωνίου το 2015;

K.N.: «Βλέπω πολλούς αθλητές να προπονούνται πολύ σκληρά. Ο Μαραθώνιος είναι σώμα αλλά και ψυχή. Πρέπει να ξοδέψετε τις δυνάμεις σας κατά την προετοιμασία. Όπως και το 2019 δεν θα ξεκινούσα ποτέ ξανά προετοιμασία για μαραθώνιο με έναν μικρό τραυματισμό. Δουλεύεις σκληρά, ξεχνάς τον πόνο... αλλά στο τέλος δεν διαβάζεις. Αν επιλέξετε να κατακτήσετε τον Μαραθώνιο, πρέπει να είστε 100% έτοιμοι. Γιατί ακόμα και όταν είσαι 100% προετοιμασμένος, δεν είσαι σίγουρος ότι όλα θα πάνε όπως τα έχεις προγραμματίσει. Όπως η εμπειρία μου στη Βαλένθια. Είχα μια τέλεια προετοιμασία και μόνο μία ώρα πριν τον αγώνα τα πράγματα πήγαν στραβά. Ετοιμάζεσαι μήνες και νομίζεις ότι τίποτα δεν μπορεί να συμβεί, σας εγγυώμαι ότι το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να συγκεντρωθείτε μέχρι να τελειώσετε!»

 

Χ.Κ: Ποιοι είναι οι στόχοι σου για το 2022, πότε και πού σκοπεύεις να αγωνιστείς;

Κ.N: «Στόχος μου είναι να τρέξω ένα ατομικό ρεκόρ σε ημιμαραθώνιο τέλος Απριλίου. Ο μεγαλύτερος στόχος είναι να υπερασπιστώ τον ευρωπαϊκό μου τίτλο στο Μόναχο τον Αύγουστο! Αυτή είναι η νούμερο ένα προτεραιότητα μου!»

Χ.Κ: Το 2024 θα είσαι 35 ετών. Θα ήταν για εσένα η καλύτερη ηλικία για έναν ακόμη Ολυμπιακό Μαραθώνιο αυτή τη φορά σε ευρωπαϊκό έδαφος; Τι λες να σε δούμε και στο Παρίσι;

Κ.Ν: «Το Paris 2024 είναι ο επόμενος μεγάλος μακροπρόθεσμος στόχος μου. Αυτό σημαίνει ότι κοιτάζω προς το Παρίσι, αλλά όχι πιο μακριά. Θα δούμε τι θα φέρει το μέλλον μετά το Παρίσι. Σίγουρα θα προσπαθήσω να προκριθώ για 3^η φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες!»

Χ.Κ: Koen, αφού σε ευχαριστήσω για αυτή την ενδιαφέρουσα συνέντευξη και τον χρόνο που μας διέθεσες, θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι τελευταίο. Στην Ελλάδα συνήθως λέμε το εξής: «Αν θέλεις να τρέξεις 42 χιλιόμετρα, μπορείς να το κάνεις οπουδήποτε στον κόσμο. Αλλά αν θέλεις να τρέξεις μαραθώνιο, μπορείς να το κάνεις μόνο στην Αθήνα». Όπως γνωρίζεις είσαι αφοσιωμένος σε ένα άθλημα, του οποίου οι ρίζες βρίσκονται στην ιστορία της αρχαίας Ελλάδας και στη μάχη του Μαραθώνα. Ενώ το μεγαλύτερο όνειρο για κάθε αθλητή είναι να συμμετάσχει σε Ολυμπιακούς Αγώνες που επίσης γεννήθηκαν εδώ. Όλοι οι δρόμοι λοιπόν οδηγούν στην Ελλάδα (γέλια). Θα σκεφτείς ποτέ να συμμετάσχεις στον Αυθεντικό Μαραθώνιο της Αθήνας; Είναι μια από τις πιο δύσκολες διαδρομές στον κόσμο με τουλάχιστον 10 χλμ. ανηφορικές κλήσεις, αλλά έχει ιστορία 2.500 ετών, όταν δηλαδή άρχισαν όλα να διαμορφώνουν τον σημερινό κόσμο του Μαραθωνίου.

Κ.Ν: (Γέλια) «Θα δούμε. Ίσως να τελειώσω στην Αθήνα την καριέρα μου στον μαραθώνιο! Ποτέ δεν ξέρεις πως στα φέρνει η ζωή!»