Στην καθημερινότητα μας συχνά ακούμε τις ακόλουθες φράσεις «λουμπάγκο», «δίπλωσα από τον πόνο», «πόνος που μου κόπηκε η ανάσα» και άλλες, οι οποίες προσπαθούν να περιγράψουν τον έντονο πόνο που μπορεί να αισθάνεται κάποιος στην περιοχή της μέσης ή οσφυϊκής μοίρας της σπονδυλικής στήλης (ιατρικός όρος ΟΜΣΣ).

Ο πόνος σε αυτή την περιοχή αλλά και γενικότερα σε κάθε κομμάτι της σπονδυλικής στήλης (ΣΣ) είναι το κυριεύον σύμπτωμα που μας εκφράζει ότι στην σπονδυλική στήλη ή σε παρακείμενη περιοχή κάτι δεν πάει καλά .

Το παρόν κείμενο θα επικεντρωθεί στον μη τραυματικό πόνο (π.χ. κάταγμα ΣΣ) που μπορεί να εκδηλωθεί έπειτα από άρση βάρους, ή από απλό / απότομο σκύψιμο, ή μετά από έντονη δραστηριότητα - συνηθισμένη ή όχι - για αυτόν που την κάνει.

 

Οι συνηθέστερες αιτίες για τον πόνο της σπονδυλικής στήλης είναι:

-Κήλη μεσοσπονδυλίου δίσκου (κεντρική, κεντρικοπλάγια, πλάγια)

-Σπονδυλαρθρίτιδα

-Σπονδυλολίσθιση

-Σπονδυλόλυση (σε μικρές ηλικίες)

-Αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα

-Παραμορφώσεις σπονδυλικής στήλης

-Κύστες σπονδυλικής στήλης

-Παθολογικές καταστάσεις σπονδυλικής στήλης (φυματίωση, νεοπλασματικές εξεργασίες, παθολογικές εξεργασίες κατώτερης κοιλιακής χώρας με αντανάκλαση στη σπονδυλική στήλη)

Όλα τα παραπάνω χρίζουν προσεκτικής διαφορικής διάγνωσης (ΔΔ).

Η διαγνωστική προσέγγιση του θεράποντος ιατρού ξεκινά πάντοτε με γνώμονα τη διαφορετικότητα του εκάστοτε οργανισμού/αθλητή. Βασική προϋπόθεση αποτελεί το πλήρες ατομικό ιστορικό καθώς και το κατά το βέλτιστο δυνατό οικογενειακό ιστορικό του αθλητή. Έπειτα ακολουθεί η πλήρης κλινική εκτίμηση της περιοχής και των κάτω άκρων (ριζοπάθεια), καθώς και ο έλεγχος της αισθητικότητας / μυικότητας και των αντανακλαστικών των κάτω άκρων.

Πολύτιμο όπλο στην διαγνωστική μας προσέγγιση αποτελεί η μαγνητική τομογραφία (MRI), η αξονική τομογραφία (κυρίως όμως για τραύματα της σπονδυλικής στήλης), καθώς και ο υπέρηχος (U/S) ο οποίος συνιστάται κυρίως για τη διαφορική διάγνωση παθολογικών καταστάσεων της κάτω κοιλίας.

Επιπρόσθετα, βοηθητικό ρόλο στην καλύτερη διάγνωση παίζουν οι αιματολογικές εξετάσεις και οι δείκτες φλεγμονής.

Η θεραπευτική προσέγγιση που προτείνεται δεν είναι ίδια για κάθε ασθενή και εξειδικεύεται σε καθέναν ξεχωριστά βάσει των αναγκών του.

 

Για τη θεραπεία μπορούν να χρησιμοποιηθούν:

-ΜΣΑΦ – Μυοχαλαρωτικά – Φάρμακα περιφερικής νευροπάθειας

-Παρασπονδυλικές εγχύσεις (χρίζουν μεγάλης προσοχής και ιδιαίτερης εμπειρίας)

-Φυσιοθεραπείες – μασάζ – μυϊκή ενδυνάμωση (στο τελικό στάδιο της αποκατάστασης)

-Φυσικά εάν αποτύχουν όλα τα ανωτέρω, η χειρουργική θεραπεία είναι μονόδρομος

Συμπερασματικά , η οσφυαλγία θεωρείται ΣΥΜΠΤΩΜΑ- όχι πάθηση - και υποδηλώνει ότι κάτι δεν πάει καλά είτε στην σπονδυλική στήλη είτε σε παρακείμενη περιοχή. Χρίζει μεγάλης προσοχής και πολύ καλής διαφορικής διάγνωσης λόγω των πολλών περιπτώσεων που μπορούν να την αναπαράγουν.

ΔΕΣΠΟΤΑΚΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

ΧΕΙΡΟΥΡΓΟΣ ΟΡΘΟΠΕΔΙΚΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΟΣ & ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΚΑΚΩΣΕΩΝ