Γράφει ο Κώστας Μονοκρούσος

Που πάει το δρομικό κίνημα; Ποιοι είναι οι στόχοι μας; Ευχαριστιόμαστε το τρέξιμο;

Συχνά απορώ με τον εαυτό μου αλλά και με τους συν/αθλητές μου, όταν σε συζητήσεις που κάνουμε υπάρχει απουσία κοινής λογικής. Πράγμα που φαίνεται να έχει επηρεάσει το σύνολο του δρομικού κινήματος. Νομίζω έχουμε πάρει αντίθετη κατεύθυνση από τον πραγματικό στόχο του αθλητισμού που είναι η υγεία.

 

Τι εννοώ;

1) Σας φαίνεται και εσάς φυσιολογικό να τρέχετε με πόνους;

2) Σας φαίνεται φυσιολογικό να είστε άδειοι από ενέργεια και να μην μπορείτε να κάνετε τις καθημερινές σας εργασίες;

3) Πόσα λεφτά δαπανάτε για το αγαπημένο σας χόμπι και που;

4) Είναι ευχαρίστηση για εσάς ο αγώνας, ή μια ευκαιρία για σελφι και ποσταρίσματα στα media;

Πάμε να δούμε όλες αυτές τις απορίες και τις προσωπικές μου απόψεις μετά από 14 χρόνια στο χώρο των δρόμων αντοχής ως αθλητής και τα τελευταία 10 χρόνια ως Γυμναστής.

Όταν ξεκίνησε το δικό μου μαρτύριο με τους τραυματισμούς (διήρκεσε 1 χρόνο συνεχόμενων τραυματισμών και 1 χρόνο αποκατάσταση) άρχισα σιγά-σιγά και αναγκαστικά να ακούω αυτά που μου έλεγε το σώμα μου. Το no pain no gain άρχισε να σβήνει μέρα με την μέρα και με την μετάβαση από τραυματισμό σε τραυματισμό. Όντας επίμονος και μη πιστεύοντας τους γιατρούς και του φυσιοθεραπευτές που μου λέγανε να σταματήσω να τρέχω αγωνιστικά αναγκάστηκα να το ρίξω στο διάβασμα σε ένα χαώδες αντικείμενο όπως είναι αυτό της αποκατάστασης τραυματισμών (ήμουν πρώτο έτος στα ΤΕΦΑΑ Αθήνας). Εκεί λοιπόν σιγά- σιγά έμαθα να κάνω προπονήσεις χωρίς να ξεπερνάω τα σωματικά μου όρια και κατάλαβα τι είναι στην πράξη η αρχή της προοδευτικότητας. Όταν λοιπόν κάνεις κάτι σιγά- σιγά και το συνηθίζει ο οργανισμός μπορείς να το αυξήσεις χωρίς φόβο τραυματισμού, αν κάτι πάει στραβά πας λίγο πίσω από εκεί που είσαι και συνεχίζεις από εκεί.

Για να το πετύχω αυτό μετά από μακροχρόνιους πόνους έκοψα για 1 χρόνο την προπόνηση μεσαίων αποστάσεων και άρχισα το κολύμπι για αερόβια άσκηση και ενδυνάμωση για να φτιάξω την ανισορροπία στο μυοσκελετικό μου σύστημα. Με μεγάλη χαρά μου είδα ότι μέσα σε ένα μήνα ξεπέρασα όλα τα έως τότε σοβαρά προβλήματα που είχα. Ο λόγος; Η επιμονή να επιστρέψω γρήγορα στην ενεργό δράση με κατέστρεφε. Μόλις ξεπέρασα τα σημαντικά προβλήματα συγκεντρώθηκα να φτιάξω όλα αυτά που είχα ακούσει από τους γιατρούς που αναγκάστηκα να πάω, δηλαδή την βάση μου. Να μην τα πολυλογώ μετά από 1 χρονιά συνεχόμενης προσπάθειας έφτασα στο πανελλήνιο πρωτάθλημα στίβου Ανδρών. Εκεί πέτυχα την 6η θέση στα 1500μ με βελτίωση 7 δευτερολέπτων στο ατομικό μου ρεκόρ. ΧΩΡΙΣ ΠΟΝΟΥΣ (τουλάχιστον όχι καθημερινούς, πιασίματα κατά καιρούς υπάρχουν). Έρχομαι λοιπόν στην ουσία του θέματος. Όχι μόνο δεν έχασα χρόνο σε αυτόν τον 1 χρόνο, αλλά φτιάχνοντας τις βάσεις του σώματος μου, με το που κατέβηκα σε αγώνες είδα ότι ο φόβος μου ότι θα μείνω πίσω δεν ήταν τίποτα άλλο από φαντασία (όπως οι περισσότεροι). Έχω φτάσει 28 , έχω τρέξει μαραθωνίους, ημιμαραθωνίους, έχω πιάσει το ατομικό μου ρεκόρ στο 10άρι πέρυσι και δεν έχω πάθει κανέναν τραυματισμό… Γιατί;; Γιατί έμαθα να ακούω το σώμα μου. Σταματήστε να κάνετε προπόνηση με «σκασμένο λάστιχο» γιατί μετά το λάστιχο ακολουθάει η ζάντα και αυτή δεν μπαλώνεται. Συγκεντρωθείτε να φτιάξετε την βάση σας. Μετά η απόδοση θα γυρίσει. Επίσης θυμηθείτε ότι δεν είναι ανταγωνισμός για το ποιος θα κάνει τους περισσότερους αγώνες σε έναν χρόνο, ούτε αγώνας ταχύτητας για το ποιος θα κάνει περισσότερα χιλιόμετρα και θα καταστρέψει γρηγορότερα το σώμα του, αλλά ποιος θα καταφέρει να έχει την υγεία του για περισσότερα χρόνια!

 Όσοι δεν έχετε τραυματισμούς μην χαίρεστε γιατί και για εσάς τους σωματικά «τέλειους» (προσωπικά σας ζηλεύω λίγο) υπάρχει άλλος κίνδυνος. Λέγεται υπερκόπωση η σύνδρομο υπερπροπόνησης. Γιατί δεν κουραζόμαστε μόνο μυϊκά και σκελετικά, αλλά και στους εσωτερικούς μηχανισμούς του σώματος μας. Δεν γίνεται να πηγαίνετε κάθε μέρα στα κόκκινα. Χρειάζεται εναλλαγές εύκολης- δύσκολης προπόνησης για να μπορέσει το σώμα σας να αντέξει . Σκεφτείτε ένα αυτοκίνητο που πάει πάντα με 4000 στροφές ++, ποια θα είναι η κατάληξη του; Σίγουρα θα χαλάσει κάτι . Εμείς βέβαια κάθε νύχτα έχουμε την τύχη όταν κοιμόμαστε να γιατρευόμαστε, αλλά ακόμα και σε αυτό υπάρχουν όρια ανάλογα τον οργανισμό, την ηλικία και το φύλο. Στην τελική αυτή σας η υπερπροσπάθεια αντί για καλό θα σας κάνει κακό.

 Η αλήθεια είναι ότι είναι δικαίωμα του καθενός να χαλάει τα λεφτά του όπως θέλει και όπου θέλει. Εγώ προσωπικά προτείνω για αρχή τουλάχιστον να ρίξετε τα λεφτά σας σε έναν καλό γυμναστή (τουλάχιστον να έχει πτυχίο Τ/ΣΕΦΑΑ) για να σας φτιάξει την βάση σας . Σας παρακαλώ ακούτε τι σας λέει και μην ακούτε τον καθένα που εμφανίζεται μπροστά σας η από μακριά μέσω ίντερνετ. Αν στην τελική δεν πάει καλά ο στόχος μπορείτε να αλλάξετε προπονητή . Για να μπορέσετε να το κρίνεται αυτό όμως θα πρέπει να ακολουθήσετε όλο το πρόγραμμα του. Αν κάνετε άλλα δεν θα έχετε που να ρίξετε το φταίξιμο αν δεν πάτε καλά. Πιστεύω πως με αυτή την επένδυση θα γλιτώσετε πολλά λεφτά και χρόνο από γιατρούς και φυσιοθεραπευτές. Θα δείτε επίσης ότι θα περάσετε πολλούς που χαλάσανε ίδια και περισσότερα λεφτά σε κορυφαία ρολόγια και παπούτσια . Ότι και να φορέσετε, αν δεν ξέρετε να το χρησιμοποιείτε είναι ουσιαστικά άχρηστο. Το σώμα σας είναι που κάνει όλη την δουλειά τα άλλα είναι απλά βοηθήματα.

 Θα κλείσω με το πιο σημαντικό. Ευχαριστιέστε το τρέξιμο; Μην ξεχνάτε ότι είναι χόμπι και το κάνουμε για να περνάμε καλά. Η ευχαρίστηση έρχεται από τους πραγματικούς νέους φίλους που κάναμε κατά την διάρκεια της προπόνησης. Από την βελτίωση που βλέπουμε σε κάθε τομέα της ζωής μας ως απόρροια αυτής μας της καθημερινής ενασχόλησης. Όπως η σωματική ευεξία σε μια χώρα που κοντεύει να γίνει νούμερο 1 στην παχυσαρκία παγκόσμια. Στην ευεξία που νιώθουμε μετά από κάθε προπόνηση που ότι και να έχει συμβεί λύνεται είτε τελείως είτε για ένα μικρό χρονικό διάστημα.

Τέλος κλείνω λέγοντας ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι απώτερος σκοπός τους αθλητισμού είναι η υγεία. Τόσο σήμερα όσο και στο μέλλον. Μην χάνεστε στο σήμερα με ματαιόδοξους χρόνους που στην τελική δεν θα σας δώσουν τίποτα. Πρέπει στο ζύγι να βάλουμε και το αντίκτυπο που θα έχει η βιασύνη για αποτελέσματα. Σας παρακαλώ να εξετάζετε όλοι κάθε χρόνο την καρδιά σας, για να αποφύγουμε άλλους στενάχωρους θανάτους από ανθρώπους που είχαν «πολλά» χρόνια μπροστά τους.