Όποιος ακολουθεί τα νέα της δρομικής κοινότητας του Ίτεν τα τελευταία χρόνια, γνωρίζει τον Myles Edwards. Για όσους δεν τον γνωρίζουν ο Myles είναι ένας ελίτ δρομέας, ο οποίος αφού μεγάλωσε με το τρέξιμο δίπλα σε Αφρικανούς δρομείς στη Σκωτία, το 2011 ταξίδεψε στην Κένυα και άλλαξε τη ζωή του.

Πλέον βρίσκεται στο «Σπίτι των Πρωταθλητών» στην Κένυα. Η παρουσία του στην πόλη είναι συχνή τα τελευταία χρόνια, όμως όχι μόνο για τρέξιμο. Ο Myles έχει και άλλα σχέδια, που εκτελεί χαρούμενος στο Ίτεν και ένα από αυτά είναι φιλανθρωπικής φύσεως.

 

Ο ίδιος μιλάει αποκλειστικά στο Runbeat και τον συνεργάτη του, Manuel Viehl από το Ίτεν της Κένυας για την πρώτη του επαφή με τον αθλητισμό, το ταξίδι του στην χώρα που ουσιαστικά τον… κράτησε εκεί, αλλά και την φιλανθρωπική του δράση.

- Καλησπέρα Myles, αρχικά σε ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη. Πως ξεκίνησες το τρέξιμο και ποιο είναι το καθημερινό σου κίνητρο για να συνεχίσεις;

«Ξεκίνησα το τρέξιμο σε πολύ μικρή ηλικία, λόγω του πατέρα μου, Mel Edwards, που ήταν ένας πολύ φανατικός δρομέας. Πάντα με ενθάρρυνε και με ενέπνεε τόσο πολύ, και κάθε φορά απολάμβανα τις προπονήσεις μαζί του και να τον κάνω υπερήφανο. Είχε ατομικό ρεκόρ σε μαραθώνιο 2:18 και έτρεχε σε όλη του τη ζωή μέχρι λίγο πριν “φύγει” από τη ζωή το 2019, μετά από μία μάχη 13 ετών με τον καρκίνο του μυελού των οστών. Μέχρι και σήμερα μου δίνει κίνητρο πολύ στις προπονήσεις, αλλά και στη ζωή μου. Πάντα δουλεύω όσο σκληρά γίνεται για να γίνω ο καλύτερος και ελπίζω να μπορέσω να εμπνεύσω τα παιδιά μου και άλλους, όπως ακριβώς το έκανε ο πατέρας μου».

- Ποια είναι τα ατομικά σου ρεκόρ;

«800μ.: 1.50 – 1.500μ.: 3.46 – 3.000μ.: 8.23 – 5χλμ: 14:39»

- Πως έμαθες για τους Κενυάτες δρομείς και τι ήταν αυτό που σε έκανε να έρθεις στο Ίτεν;

«Έμαθα για πρώτη φορά για τους Κενυάτες δρομείς όταν είδα τους Wilson Kipkeiter και Tegla Leroupe να τρέχουν, στην τηλεόραση. Ο πατέρας μου επίσης οργάνωνε κάποιους διεθνείς αγώνες ενός μιλίου στην Σκωτία στις αρχές του 2000 και ήταν πολύ όμορφη εμπειρία να συζητώ μαζί τους. Το 2009 είχα την τύχη να είμαι “λαγός” σε έναν από αυτούς τους αγώνες, και συγκεκριμένα στο Αμπερντίν για να γιορτάσουμε το άνοιγμα του τοπικού μας σταδίου. Ο Gideon Gathimba κέρδισε τότε εκείνο τον αγώνα, με τον Bethwell Birgen να μένει λίγο πίσω του και τον πατέρα μου να γίνεται πολύ καλός φίλος και με τους δύο. Το 2011, ο φίλος μου Dan Mulhare με κάλεσε στην Κένυα για να προπονηθώ μαζί του για 3 μήνες. Δεν έχασα την ευκαιρία και έκανα το ταξίδι που άλλαξε τη ζωή μου με πάρα πολλούς τρόπους. Εάν δεν είχα πάει στην Κένυα, δεν θα είχα γνωρίσει πολλά άτομα με τα οποία σήμερα είμαι φίλος, δεν θα είχα δημιουργήσει το ίδρυμα “Gathimba Edwards ”, αλλά ούτε θα είχα γνωρίσει την μετέπειτα σύζυγό μου Mary, με την οποία κάναμε την κόρη μας, Dahlia. Μου έδειξε πραγματικά το πόσο σημαντικό είναι να ακολουθείς τα πράγματα με τα οποία είσαι παθιασμένος και να ρισκάρεις. Μετά το πρώτο ταξίδι που έκανα τότε, ξεκίνησα να έρχομαι στο Ίτεν κάθε χρόνο, κάθε φορά για τρεις μήνες και μερικές φορές δύο φορές τον χρόνο».

 

- Τι έχει αλλάξει στο χωριό του Ίτεν από την πρώτη μέρα που το επισκέφτηκες σε σχέση με σήμερα;

«Υποθέτω πως με αρκετούς τρόπους, πολλά έχουν αλλάξει στο Ίτεν, αλλά ταυτόχρονα πολλά πράγματα έχουν μείνει το ίδιο. Οι υπέροχοι άνθρωποι υπάρχουν ακόμα εδώ και οι φιλίες που έχω δημιουργήσει έχουν κρατήσει και μεγαλώσει. Από την άλλη, υπάρχουν πολλά περισσότερα κτίρια, όπως ξενοδοχεία και άλλα καταστήματα. Για εμένα όμως, το Ίτεν έχει την ίδια μαγεία με εκείνη που συνάντησα το 2011».

- Είσαι ο δημιουργός του ιδρύματος «Gathimba Edwards» στο Ίτεν. Τι σε οδήγησε σε αυτή την απόφαση;

«Κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών εμένα και του πατέρα μου στο Ίτεν, είχαμε προβληματιστεί αρκετά για το πως μερικά παιδιά, όπως ο Enock πήγε στο σχολείο και οι γονείς του είχαν δουλειά, όμως δυσκολευόντουσαν να “αντέξουν” οικονομικά βασικές ανάγκες, όπως τα σχολικά δίδακτρα, η στολή και το φαγητό. Ξεκινήσαμε να τους βοηθάμε όσο μπορούσαμε, αλλά το 2013 που επισκεφτήκαμε ένα ίδρυμα με παιδιά στο Karatina με τον Gideon Gathimba, έπαθα πραγματικά σοκ. Το 2013 περνούσα περισσότερο χρόνο με τον Gideon και την οικογένειά του. Το Karatina είναι μία πόλη περίπου 8 ώρες μακριά με το αμάξι από το Ίτεν, και αρκετές φορές μοίραζα τον χρόνο μου μεταξύ των δύο αυτών τοποθεσιών. Μία επίσκεψη στο ίδρυμα του Pavilion Village ήταν το κινητήριο έναυσμα για να ιδρύσουμε το Gathimba Edwards Foundation. Το Pavilion Village ήταν σπίτι για 22 παιδιά τότε, με τα περισσότερα από αυτά να έχουν εγκαταλειφθεί ή κακοποιηθεί από τους γονείς τους, ενώ άλλα παιδιά δεν είχαν γονείς, καθώς τους έχασαν λόγω του HIV.

Το συγκεκριμένο ίδρυμα, του οποίου υπεύθυνη ήταν η Agnes και ο σύζυγός της John, ήταν σε άσχημη κατάσταση, δίχως ηλεκτρισμό, με σπασμένα παράθυρα, κακής ποιότητας στρώματα και έλλειψη φαγητού. Σημαντικό είναι να αναφερθεί πως υπήρχαν και τα σχολικά δίδακτρα, κάτι που σημαίνει ότι πολλά από τα παιδιά του ιδρύματος δεν μπορούσαν να πάνε στο σχολείο και να μορφωθούν. Παρά τις δυσκολίες όμως, τα παιδιά ήταν χαρούμενα, πάντα με ένα χαμόγελο στο πρόσωπό τους και είχαν μάθει να φέρονται με ευγένεια και καλοσύνη. Μετά την πρώτη μου επίσκεψη το 2013 στο ίδρυμα, επέστρεψα στο Ηνωμένο Βασίλειο εμπνευσμένος και αποφασισμένος να βοηθήσω όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους.

Μία ανάρτηση στο Facebook και η πολύ δυνατή υποστήριξη από τον τωρινό κύριο χορηγό μας, prosource.IT, μας βοήθησαν να συγκεντρώσουμε αρκετά χρήματα για να αγοράσουμε σε κάθε παιδί ένα καινούριο στρώμα, να τους εξασφαλίσουμε σταθερά γεύματα, να εγκαταστήσουμε ηλεκτρισμό στο ίδρυμα, αλλά και να βοηθήσουμε αρκετά από τα παιδιά να επιστρέψουν στο σχολείο χωρίς τον φόβο του να επιστρέψουν σπίτι. Το δικό μας ίδρυμα δημιουργήθηκε επίσημα τον Μάιο του 2014 και ήμασταν όλοι πολύ υπερήφανοι για ό,τι πετύχαμε στο Pavilion Village και άλλα παιδιά, μέσω διαφόρων ενεργειών, χορηγιών και δωρεών. Τα σχολικά δίδακτρα για τα παιδιά του Pavilion Village πληρώθηκαν κανονικά, έγιναν οι απαραίτητες επισκευές και ανακαινίσεις, καθώς αποκτήσαμε καινούρια μαξιλάρια, κρεβάτια, ρούχα και σύνεργα μαγειρικής και ο επικίνδυνος δρόμος που οδηγεί στο ίδρυμα επισκευάστηκε και ονομάστηκε «Neil Jaffrey Road», στη μνήμη ενός φίλου δικού μου, αλλά και της φιλανθρωπίας. Μέχρι στιγμής, 46 παιδιά έχουν βοηθηθεί στο Pavilion Village, ενώ εμείς έχουμε υποστηρίξει συνολικά 481 παιδιά, 40 επιχειρήσεις και έχουμε χτίσει 43 σπίτια (ελπίζουμε να χτίσουμε ακόμα 5 μέσα στους επόμενους μήνες)».

- Τι κάνεις στο Ίτεν και πως μπορεί ο κόσμος να σε υποστηρίξει;

«Στο Ίτεν υποστηρίζουμε παιδιά μέσω της εκπαίδευσης και του σχολείου, παρέχοντάς τους στολές, παπούτσια και βιβλία. Είμαστε απίστευτα ευγνώμονες για όσο κόσμο μας βοηθάει μέσω του Sponsora Childin Kenya - Gathimba Edwards Foundation, καθώς χτίζουμε σπίτια, μερικά από αυτά με τη βοήθεια τοπικών εργατών, αλλά και άλλων εθελοντών, που έρχονται από άλλες χώρες μέσω του Volunteer - House building in Kenya - Gathimba Edwards Foundation. Επίσης είμαστε σε θέση να βοηθήσουμε οικογένειες να ξεκινήσουν τις δικές τους επιχειρήσεις και διάφορα πρότζεκτ με τις δικές τους φάρμες, μέσω του Business Start Ups - Two Feet Initiative - Gathimba Edwards Foundation».

- Σε έχει αλλάξει η παραμονή σου στο Ίτεν σαν άνθρωπο; Και αν ναι, πως;

«Το Ίτεν με έχει αλλάξει σίγουρα προς το καλύτερο. Είναι ένα μέρος που μπορείς μόνο να εμπνευστείς από τη σκληρή δουλειά των ντόπιων, το πάθος τους για εκπαίδευση και βελτίωση, αλλά και την ικανότητά τους να ζουν την στιγμή τόσο συχνά χωρίς την τεχνολογία να βρίσκεται στη μέση για να τους αποσπά την προσοχή».

 

- Όλοι πάντα λένε ότι η ζωή ενός "επισκέπτη" στο Ίτεν είναι απλή. Ύπνος, φαγητό και ξεκούραση. Εσύ πως το βλέπεις, έτσι είναι;

«Ίσως το 2011 και το 2012 η ζωή μου στο Ίτεν να ήταν προπόνηση, φαγητό, ύπνος, και ξανά από την αρχή, αλλά ακόμα και τότε, επέστρεφα σπίτι μου στο Ηνωμένο Βασίλειο για να δουλέψω πολλές ώρες σε διάφορα εστιατόρια και καταστήματα για να μαζέψω χρήματα και να μπορώ να επιστρέψω στην Κένυα. Από το 2013 και μετά είχα κι άλλες ασχολίες, επισκεπτόμουν οικογένειες και πάντα έβρισκα χρόνο για προπονήσεις, ακόμα και μετά το 2014 που ξεκίνησα να ασχολούμαι πολύ πιο ενεργά με τις φιλανθρωπίες. Ίσως η αποκατάσταση να μην είναι η ίδια, αλλά πιστεύω πως υπάρχουν πολλά περισσότερα στη ζωή από το τρέξιμο και είναι σημαντικό να έχουμε και άλλα ενδιαφέροντα».

- Πως μπορεί ο κόσμος να επικοινωνήσει μαζί σου εάν έχει απορίες σχετικά με το Gathimba Edwards Foundation;

«Μπορούν να μας βρουν παρακάτω:

E-Mail: [email protected]

Website: www.gathimbaedwardsfoundation.orh

Facebook: www.gathimbaedwardsfoundation.org

Instagram: @gathimba_edwards

Twitter: @GathimbaEdwards»

 

- Τι θα ήθελες να «πάρουν μαζί τους» από αυτή τη συνέντευξη οι αναγνώστες;

«Θα ήταν τέλειο εάν με κάποιο τρόπο οι αναγνώστες διαβάσουν αυτό το άρθρο και εμπνευστούν από την ιστορία μας για να βοηθήσουν κάποιον με οποιοδήποτε τρόπο μπορούν. Ακόμα και μία μικρή πράξη, όπως το να ανοίξουν την πόρτα του σπιτιού τους, ποτέ δεν ξέρεις τι αντίκτυπο μπορεί να έχει σε έναν άνθρωπο».